Osoba nietrzeźwa na SOR-ze po wykluczeniu stanu nagłego zagrożenia zdrowotnego

Osoba nietrzeźwa na SOR-ze, czy to powód do zgorszenia?

Niestety, art. 40 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
zawiera wiele pojęć nie do końca sprecyzowanych w obowiązującym
systemie prawnym. Pierwszym polem do błędów w interpretacji pozostaje
określenie zachowania „dającego powód do zgorszenia”. Ustawodawca nie
definiuje go wprost, co może być spowodowane różną wrażliwością każdego
człowieka na wybryki innych osób. W literaturze prawnej przesłanki
pozwalające na doprowadzenie osoby nietrzeźwej do Izby Wytrzeźwień,
wymienione w ww. artykule, są wspólnie określane pojęciem „nietrzeźwości
publicznej” i dają one w opinii prawników podstawę do „zatrzymania
administracyjnego”, czyli czasowego pozbawienia wolności na mocy decyzji
funkcjonariusza Policji lub Straży Gminnej (5-6).

W innym akcie prawnym, a mianowicie w Ustawie Kodeks wykroczeń
można znaleźć pojęcia zbliżone, które w orzecznictwie sądowym są
traktowane jako swoisty drogowskaz w interpretacji wspomnianej ustawy
(7). Chodzi o art. 140 traktujący o tzw. „nieobyczajnym wybryku” − „kto
publicznie dopuszcza się nieobyczajnego wybryku (będącego naruszeniem
ogólnie przyjętych dobrych zasad czy obyczajów), podlega karze aresztu,
ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany” (7).
Znów jednak trafiamy na pojęcia niezdefiniowane (np. „ogólnie przyjęte
dobre zasady czy obyczaje”), a zatem jest to pole do interpretacji
zarówno przez osobę zgłaszającą Policji takie wykroczenie, jak i przez
interweniującego funkcjonariusza.

Nieco dokładniejszy opis
potencjalnie penalizowanych zachowań przedstawia art. 51 § 1 k.w.: „Kto
krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek
publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu
publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny”
(7). Jeśli zatem nasz pacjent pozostaje w poczekalni SOR-u i zachowuje
się w sposób opisany w wymienionych artykułach