Ostra reakcja na stres w zdarzeniach codziennych i w czasie zagrożenia działaniami wojennymi

Świadomość istnienia ASR

Do niedawna nie doceniano istoty i znaczenia następstw ASR, w związku z tym pacjenci nie trafiali finalnie na konsultację specjalistyczną i tym samym nie mieli możliwości uzyskania właściwej pomocy. Interwencja medyczna ograniczała się do zaopatrzenia zranień fizycznych w szpitalnym oddziale ratunkowym (SOR) lub doraźnego ograniczenia silnych doznań lękowych oraz objawów psychotycznych. Na świecie (np. w USA) istnieją szpitalne oddziały ratunkowe, w których jest wydzielony obszar dla pacjentów z ASR, np. po gwałcie czy napaści, w których personel jest odpowiednio przeszkolony do pracy z takimi pacjentami, nie tylko od strony czysto medycznej, ale również psychoterapeutycznej. Służby ratunkowe mające kontakt z pacjentami z ASR muszą mieć świadomość istnienia tej jednostki oraz znać jej ewentualne konsekwencje, ponieważ przykładowo, jeśli po ASR nie zostanie udzielona kompleksowa pomoc specjalistyczna, po kilku tygodniach może się to przerodzić w PTSD.

Pomoc psychologiczna

W przypadku intensywnych retrospekcji i wspomnień okoliczności urazu, koszmarów nocnych, myśli samobójczych, nadużywania alkoholu czy nadmiernej drażliwości należy wziąć pod uwagę skierowanie pacjenta do leczenia psychiatrycznego w warunkach zamkniętych. Zapewni mu to optymalne bezpieczeństwo i umożliwi jego stałe monitorowanie oraz rozpoczęcie intensywnej psycho- i farmakoterapii. Chorych z lżejszymi objawami i mniejszym upośledzeniem funkcjonowania można skierować do poradni zdrowia psychicznego (PZP). Duże znaczenie ma psychoedukacja pacjenta oraz jego otoczenia, podczas której omawia się formy i środki pomocy. Przyczynia się to również do poprawy współpracy w późniejszym okresie postępowania.