OZW w okresie przedszpitalnym − podsumowanie i komentarz do zaleceń dla zespołów ratownictwa medycznego

U pacjentów, którzy już
otrzymali dawkę nasycającą klopidogrelu, należy zastosować leczenie
przeciwpłytkowe tikagrelorem w dawce nasycającej 180 mg (klasa zalecenia
I, poziom dowód B) (3, 18). Takie postępowanie nie jest zalecane w
stosunku do prasugrelu.

Prasugrel nie jest również wskazany u
pacjentów z OZW, u których nie jest znana anatomia tętnic wieńcowych
oraz wskazania do PCI nie zostały jednoznacznie określone.

Wytyczne
dotyczące leczenia NSTE-ACS zawierają informacje, że leczenie
inhibitorami P2Y12 powinno zostać wprowadzone natychmiast po ustaleniu
rozpoznania NSTE-ACS, niezależnie od planowanej strategii postępowania
(11). W tej grupie dla pacjentów korzystnymi inhibitorami P2Y12 są
prasugrel i tikagrelor, z takimi samymi zaleceniami − klasa zalecenia I,
poziom wiarygodności B. Jednak u pacjentów z NSTE-ACS nie należy
podawać prasugrelu przed koronarografią ani w przypadku zakwalifikowania
ich do leczenia zachowawczego − klasa zalecenia III, poziom
wiarygodności B.

Te ograniczenia wykluczają przedszpitalne
stosowanie prasugrelu u pacjentów z NSTE-ACS. Tikagrelor (dawka
nasycająca 180 mg, a następnie 90 mg b.i.d.) jest zalecany u wszystkich
pacjentów z umiarkowanym lub wysokim ryzykiem niedokrwienia serca,
niezależnie od początkowej strategii postępowania, chyba że istnieją
przeciwwskazania do stosowania.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 2016 roku
spośród inhibitorów receptora P2Y12 ratownicy medyczni samodzielnie (po
teletransmisji EKG i konsultacji z lekarzem oceniającym zapis EKG) mogą
podawać klopidogrel i tikagrelor, ale nie prasugrel. Chorzy ze STEMI w
okresie okołozabiegowym oprócz DAPT wymagają także leczenia
przeciwkrzepliwego. Zgodnie z ww. rozporządzeniem ministra zdrowia
spośród leków przeciwkrzepliwych zalecanych w STEMI ratownicy medyczni
mogą samodzielnie podawać jedynie heparynę niefrakcjonowaną (w dawce
70-100 jm/kg dożylnie) (19).