Płynoterapia nie zawsze dobra… Czyli błędy i pułapki w leczeniu płynami

PWE – lek na wszelkie zło?

Istnieje pewien strach przed podażą płynów wieloelektrolitowych pacjentom bez uprzedniej analizy elektrolitów. Dokładniej – chodzi o lęk przed podażą potasu, czego skutkiem mogłaby być hiperkaliemia. Nie jest to jednak lęk zasadny, ponieważ potas znajdujący się w komórkach występuje w większej ilości niż ten w PWE. Większe znaczenie ma zatem uwolniony z komórek do surowicy potas niżeli ten, który trafi do krwiobiegu za sprawą PWE.

Ponadto jeśli stężenie potasu w surowicy pacjenta z hiperkaliemią będzie wyższe niż stężenie potasu każdego rodzaju PWE, to płynoterapia wieloelektrolitowymi nie podniesie poziomu potasu.

Podaż zbilansowanych krystaloidów (bo tak można nazwać płyny wieloelektrolitowe) niesie ze sobą wiele korzyści, są one bowiem najbardziej korzystnymi płynami dostępnymi do samodzielnej podaży przez ratownika medycznego. Określenie „zbilansowane krystaloidy” wzięło się z faktu, że to właśnie te płyny są najbardziej zbliżone składem do osocza. Należy jednak pamiętać, że każdy pacjent wymagający płynoterapii powinien być oceniony indywidualnie w kwestii tego, który z płynów będzie dla niego najkorzystniejszy.

Powikłania płynoterapii

Wydawać by się mogło, że płynoterapia jest wręcz pozbawiona skutków ubocznych. Nic bardziej mylnego! Jak każdy inny lek ma swoje działania pożądane, jak i niepożądane. Idąc od początku, by podać lek w postaci wlewu kroplowego, konieczne jest zapewnienie dostępu – optymalnie dożylnego. Już na tym etapie napotkać można pierwsze skutki uboczne, powiązane z założeniem dostępu i.v. Zapalenie żył, nacieki zapalne do tkanki podskórnej, stwardnienie czy zgrubienie naczynia to tylko kilka z nich.