Podstawy ochrony prawnej personelu PRM podczas udzielania świadczeń zdrowotnych oraz działań podejmowanych poza systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne w ramach pełnionej funkcji lub wykonywanych czynności
Kodeks karny zawiera katalog zdarzeń, w związku z wystąpieniem których, lekarz i ratownik medyczny, powołując się na przepis szczególny (w stosunku do art. 115 § 13 KK), zawarty w art. 5 Ustawy ust. 1 o PRM oraz w art. 44 Ustawy o ZLLD, może domagać się prawnokarnej ochrony. Do takiej sytuacji może dojść w związku ze znieważeniem – art. 226 § 1 KK, naruszeniem nietykalności cielesnej – art. 222 KK, czynną napaścią – art. 223 KK oraz stosowanie przemocy i groźby bezprawnej – art. 224 § 2 KK. W praktyce, na osnowie art. 226 KK w odniesieniu do powyższych zdarzeń powstaje pewna wątpliwość interpretacyjna. Otóż, czy członkowie zespołu PRM pełniący dyżur w stacji pogotowia ratunkowego, ale „tylko” oczekujący na wezwanie do wyjazdu i np. uzupełniający w tym czasie dokumentację medyczną, są osobami podlegającymi ochronie prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (14)? Dalej, czy agresor znieważający w tej konkretnej sytuacji podlega karze, wypełniając znamiona przestępstwa znieważenia funkcjonariusza publicznego. Powyższa kwestia już dawno została podniesiona jako zagadnienie prawne i skierowana do Sądu Najwyższego, tym bardziej, [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!