Podsumowanie najważniejszych zmian w wytycznych resuscytacji American Heart Association 2020

Podstawowe czynności resuscytacyjne u dzieci (ang. PBLS)

• Każdego roku w Stanach Zjednoczonych do nagłego zatrzymania krążenia dochodzi u ponad 20 000 niemowląt i dzieci.
• Resuscytacja w przypadku przedawkowania opioidów obejmuje RKO i podaż naloksonu przez osoby niezwiązane zawodowo z ochroną zdrowia (w Stanach Zjednoczonych w 2018 roku w konsekwencji przedawkowania opioidów zmarło 65 dzieci w wieku poniżej 15 lat i 3618 osób w wieku od 15 do 24 lat).
• U niemowląt i dzieci z zachowanym tętnem, ale bez wysiłku oddechowego lub z wysiłkiem na niedostatecznym poziomie uzasadnione jest wykonywanie 1 oddechu co 2 do 3 sekund (20-30 oddechów na minutę).

Zaawansowane czynności resuscytacyjne u dzieci (ang. PALS)

• Sekwencja RKO to standardowo 15:2, a w przypadku zaawansowanego zabezpieczenia dróg oddechowych należy uciskać klatkę piersiową bez przerw i wykonywać oddech ratunkowy co 2-3 sekundy (20-30 oddechów na minutę).
• Stosowanie rurek dotchawiczych z mankietem może zmniejszać ryzyko aspiracji i zmniejszać ucieczkę powietrza, dlatego też są rekomendowane podczas resuscytacji pacjenta pediatrycznego.
• Rutynowe stosowanie techniki nacisku na chrząstkę pierścieniowatą podczas intubacji nie jest zalecane, albowiem stosowanie nacisku na chrząstkę zmniejsza odsetek skutecznych intubacji i nie powoduje spadku zarzucania treści żołądkowej.
• W celu maksymalnego zwiększenia możliwości osiągnięcia dobrego wyniku resuscytacji adrenalinę należy podawać jak najwcześniej.

Wstrząs septyczny u dzieci: bolus płynowy − uzasadnione jest podawanie dawek po 10 lub 20 ml płynu/kg m.c.; należy pamiętać o częstej ocenie prowadzonych działań. U niemowląt i dzieci z opornym na płynoterapię wstrząsem septycznym uzasadnione jest stosowanie adrenaliny lub noradrenaliny (lub dopaminy, jeśli adrenalina/noradrenalina są niedostępne).