Podsumowanie zmian w wytycznych Tactical Combat Casualty Care

Komentarz

Utrzymanie drożności dróg oddechowych w wytycznych CoTCCC w postępowaniu najbardziej zbliżonym do warunków cywilnych zostało umieszczone w TFC. W pierwszej strefie (CUF), w zależności od sytuacji taktycznej można podjąć próbę ułożenia poszkodowanego w pozycji, która pozwoli mu na choć częściowe utrzymanie drożności dróg oddechowych (ułożenie na boku, plecach, pozostawienie w pozycji półsiedzącej). Nie powinno to jednak spowalniać naszych działań i powodować nadmiernej ekspozycji na możliwy ogień przeciwnika. W CUF powinny zostać wykonane następujące interwencje medyczne: założenie opaski uciskowej (wysoko i ciasno), a także ekstrakcja poszkodowanego do strefy drugiej (TFC), gdzie ratownicy w zależności od sytuacji taktycznej udzielają pomocy poszkodowanym zgodnie z protokołem MARCH PAWS. Priorytetem w działaniu ratowników niezależnie od strefy, w której będą oni udzielać pomocy, jest tamowanie masywnych krwotoków (opaska uciskowa, upakowywanie rany, opaski służące tamowaniu krwotoków z miejsc przejściowych, opatrunek uciskowy i ucisk bezpośredni). Następnym etapem w udzielaniu pomocy poszkodowanemu na polu walki będzie zapewnienie drożności dróg oddechowych. W warunkach taktycznych niedrożność dróg oddechowych powodowana będzie głównie przez urazu twarzoczaszki oraz wymuszoną pozycje ciała, w jakiej znajdzie się poszkodowany (powodowana ciężarem sprzętu osobistego, hełmu, plecaka, ułożenie w transzei etc.; ang. positional asphyxation). Niedrożności tego typu można łatwo skorygować poprzez właściwe ułożenie poszkodowanego. Zalecane przez CoTCCC ułożenia poszkodowanego to pozycja półsiedząca z pochyleniem do przodu w przypadku poszkodowanych przytomnych i pozycja bezpieczna w przypadku nieprzytomnych. W przypadku ułożenia w pozycji bezpiecznej w najnowszej wersji wytycznych położono nacisk na udrożnienie i potwierdzenie drożności dróg oddechowych po obróceniu poszkodowanego na bok. W przypadku treści zalegających w drogach oddechowych poszkodowanego (wymioty, krew, tytoń do żucia, etc.) konieczne może się okazać wykorzystanie ssaka. Najskuteczniejszym urządzeniem służącym oczyszczaniu dróg oddechowych jest ssak elektryczny, do którego dostęp w warunkach taktycznych może być znacznie ograniczony (prawdopodobnie jedynie w środkach ewakuacji). Alternatywą dla ssaka elektrycznego są urządzenia ręczne, a także improwizowane (np. strzykawka „żaneta” z dołączoną rurką nosowo-gardłową). W przypadku trudności z utrzymaniem drożności dróg oddechowych za pomocą właściwego ułożenia poszkodowanego oraz gdy dochodzi do niedrożności dróg oddechowych spowodowanym urazem twarzoczaszki/dróg oddechowych, czy obrzęku związanego z oparzeniem dróg oddechowych, metodą zalecaną do udrożnienia jest konikotomia. Wytyczne dokładnie określają rodzaj rurki, jaki należy wykorzystać zarówno dla techniki z wykorzystaniem sprzętu dedykowanego, jak i przy użyciu techniki