Podwójne sekwencyjne wyładowanie w zatrzymaniu krążenia opornym na defibrylację

Podsumowanie

W warunkach prowadzenia RKO wewnątrzszpitalnie dostępne zasoby osobowe i sprzętowe często pozwolą na zastosowanie podwójnej sekwencyjnej defibrylacji, szczególnie w warunkach SOR czy OIT, gdzie z reguły mamy dostęp do dwóch defibrylatorów.

Wyzwaniem natomiast może być stosowanie strategii DSED w opiece przedszpitalnej. Możliwe strategie mogą obejmować:

• zadysponowanie drugiego Zespołu Ratownictwa Medycznego na miejsce zdarzenia,
• transport pacjenta podczas RKO z wykorzystaniem mechanicznej kompresji klatki piersiowej wraz z informacją wyprzedzającą do SOR-u o potrzebie przygotowania drugiego defibrylatora.

Przyszłościowo można także spodziewać się rozwoju po stronie producentów defibrylatorów umożliwiających wykonywanie podwójnej sekwencyjnej defibrylacji z jednego urządzenia oraz badań pilotażowych pod kątem wykorzystania zautomatyzowanego defibrylatora zewnętrznego AED (dostępnego w miejscu zdarzenia lub od innych służb ratowniczych) wraz z defibrylatorem manualnym z ambulansu. Pomijając aspekt efektywności kosztowej, możliwy jest także wariant wyposażenia ambulansu w dwa defibrylatory.

Niewątpliwie strategia leczenia opornego na defibrylację migotania komór (rVF) może wchodzić także w skład lokalnego protokołu pozaustrojowej resuscytacji krążeniowo-oddechowej (e-CPR).

Na podstawie wspomnianego stanowiska ILCOR u dorosłych z nagłym zatrzymaniem krążenia, którzy pozostają w migotaniu komór lub częstoskurczu komorowym bez tętna po trzech lub więcej kolejnych wyładowaniach, należy rozważyć strategię podwójnej sekwencyjnej defibrylacji (DSED). Oporne VF (rVF) występuje w około 20% przypadków zatrzymań krążenia w mechanizmie VF, dlatego też poszukiwanie skutecznych strategii postępowania i tworzenie protokołów postępowania w tym obszarze ma istotne znaczenie dla ratownictwa medycznego.