Porównanie skuteczności wybranych typów laryngoskopów w celu intubacji pacjenta w warunkach resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Badanie symulacyjne

Po wykonaniu maksymalnie trzech prób intubacji uczestnicy badania mieli 20 minut przerwy i wykonywali intubację dotchawiczą za pomocą innej metody.

Głównym parametrem pomiarowym był czas do pierwszej próby wentylacji (czas T3), definiowany jako czas od wzięcia w rękę przez intubatora laryngoskopu do momentu pierwszej próby wentylacji. Dodatkowo analizowano czas do uwidocznienia krtani (czas T1), jak również czas do wprowadzenia przez struny głosowe rurki intubacyjnej (czas T2). Ponadto mierzono: skuteczność pierwszej próby intubacji dotchawiczej, całkowitą skuteczność intubacji. Intubację uznano za skuteczną w przypadku wprowadzenia rurki intubacyjnej do krtani i skutecznej próby wentylacji. Położenie rurki intubacyjnej po zakończeniu próby było weryfikowane przez doświadczonego w zakresie intubacji ratownika medycznego. Dodatkowo analizowano stopień uwidocznienia krtani, w oparciu o skalę Cormacka i Lehane’a, jak również ocenę łatwości wykonania intubacji każdą z metod za pomocą 10-punktowej skali audiowizualnej (VAS), gdzie 1 określało ekstremalnie łatwą procedurę, zaś 10 – ekstremalnie trudną procedurę.

Analiza statystyczna została wykonana za pomocą pakietu statystycznego Statistica 12.0 EN dla Windows (Statsoft, Tulusa; USA). Wyniki uznano za istotne statystycznie przy wartości p < 0,05.

Wyniki

Analiza materiału wykazała różnice w metodach intubacji w warunkach resuscytacji krążeniowo-oddechowej z trudnymi drogami oddechowymi. Zestawienie parametrów czasowych zostało zawarte w tab. 1.