Postępowanie ratownicze w zatruciach siarkowodorem
Toksyczne działanie siarkowodoru
Toksyczne działanie siarkowodoru na organizm człowieka jest w dużej mierze bardziej zależne od stężenia, w jakim występuje w powietrzu, aniżeli od czasu przebywania w miejscu, w którym gaz się ulatnia (tab. 1).
Źródło: opracowanie własne na podstawie (6, 8)
Główną przyczyną zatruć H2S jest dostanie się gazu do organizmu drogą inhalacji, skąd stosunkowo szybko wchłaniany jest do płuc. Gaz uszkadza ośrodek oddechowy w mózgu oraz działa toksycznie na układ nerwowy i krążeniowo-oddechowy. Kontakt H2S ze skórą czy oczami, jego wstrzyknięcie lub spożycie również może prowadzić do zatrucia, jednakże jest to rzadziej odnotowywane w porównaniu z wnikaniem gazu do dróg oddechowych (1).
Siarkowodór posiada mocny zapach zgniłych jaj, który wraz ze wzrostem jego stężenia staje się niewyczuwalny na skutek paraliżu receptorów węchowych. U poszkodowanego może wystąpić hiposmia, tj. zmniejszona zdolność do wyczuwania zapachów, lub anosmia, czyli trwała utrata zdolności do wyczuwania zapachu (3). Próg wyczuwalności H2S jest stosunkowo niski (0,0005-0,01 ppm) (1). Najczęstszym problemem wiążącym się z pojedynczą lub powtarzalną ekspozycją na niskie stężenie H
Dostęp ograniczony.
Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
Dołącz do nas! Dlaczego warto się zarejestrować:
- Zyskasz bezpłatny dostęp do wybranych artykułów z zakresu medycyny ratunkowej
- Otworzymy dla Ciebie wybrane video-szkolenia, dzięki którym na bieżąco zaktualizujesz swoją wiedzą
- Otrzymasz dostęp do tematycznych e-booków
- Zagwarantujemy Ci aktualizację kalendarium wydarzeń ratowniczych
- Zyskasz dostęp do wszystkich wywiadów z działu: „Z ratowniczym pozdrowieniem”
