Postępowanie w ostrej niewydolności serca

Postępowanie w ONS

W warunkach pomocy doraźnej wstępna ocena pacjenta z ONS powinna obejmować: krótkie badanie podmiotowe oraz przedmiotowe (skupiające się na pomiarze wartości ciśnienia tętniczego), częstotliwość rytmu serca oraz jego miarowość, badanie osłuchowe i opukowe klatki piersiowej, ocenę nawodnienia pacjenta (żyły szyjne, obrzęki wokół kostek, kolor i stan skóry) i saturację krwi tętniczej tlenem.

W warunkach pomocy doraźnej rozpoznanie wstrząsu kardiogennego powinno obejmować krótki wywiad dotyczący stanów kardiologicznych, mogących być przyczyną nagłego pogorszenia kurczliwości (zwłaszcza objawów zawału serca i komorowych zaburzeń rytmu serca). Równocześnie należy zabezpieczyć dostęp żylny i rozpocząć podawanie płynów. Pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej lub z nieznacznie uniesioną górną połową ciała. Z dostępnych leków w warunkach zespołu ratownictwa medycznego (2) wobec skrajnie niskiego ciśnienia tętniczego.

Rozpoznanie obrzęku płuc w warunkach pomocy doraźnej również powinno opierać się na krótkim wywiadzie dotyczącym stanów kardiologicznych predysponujących do zastoju w krążeniu małym. Wobec dominującego problemu desaturacji krwi tętniczej postępowaniem z wyboru jest tlenoterapia, optymalnie z dodatnim ciśnieniem (CPAP, BiPAP), utrzymaniem saturacji krwi tętniczej powyżej 90%. U pacjentów z prawidłowym lub podwyższonym ciśnieniem tętniczym lekiem z wyboru są azotany stosowane podjęzykowo. Przy wysokich wartościach RR uzasadnione jest stosowanie dożylne urapidilu, do uzyskania spadku wartości RR. U przewodnionych pacjentów należy zastosować dożylnie furosemid 20-40 mg. Stosowanie leków moczopędnych u nieprzewodnionych pacjentów, u których obrzęk płuc wynika np. jedynie ze zwyżki RR, jest błędem. Wobec niskich wartości RR uzasadnione jest zastosowanie wlewu dożylnego adrenaliny, podobnie jak u chorych z objawami wstrząsu kardiogennego (możliwe współistnienie obu stanów). U chorych ze współistniejącym migotaniem przedsionków z szybką częstością komór leczeniem przyczynowym może być wykonanie kardiowersji elektrycznej (w razie napadu będącego przyczyną obrzęku płuc), podanie dożylne amiodaronu w celu przywrócenia rymu zatokowego lub zwolnienia przewodzenia z oceną efektu i stanu pacjenta (3). Ze względu na mechanikę oddychania i efekty hydrostatyczne w krążeniu płucnym pacjent z obrzękiem płuc musi być transportowany na siedząco lub półsiedząco.