Postępowanie w przypadku zatrucia modulatorami GABA ‒ GHB i GBL

GBL i GHB są bardzo niebezpieczne i trudne do wstępnego rozpoznania, ponieważ w mniejszych dawkach dają efekty lekkiego alkoholowego rauszu. Im więcej się weźmie, tym bardziej człowiek się czuje „pijany”. Chwiejny chód i bełkotliwa mowa to oznaka, że taka osoba jest na pograniczu utraty przytomności.

Dawki GHB większe niż 4 g mogą spowodować zapadnięcie w „niewybudzany sen”; zdarza się jednak zapadnięcie w sen nawet po przyjęciu dawki w przedziale od 1,2 g do 3 g. Pomimo że dawki terapeutyczne powodujące zapadnięcie w kilkugodzinny sen tego rodzaju są regularnie i celowo przyjmowane przez chorych na narkolepsję bez żadnych skutków ubocznych (nawet do 9 g jednej nocy w dwóch dawkach w odstępie kilku godzin, zwykle około 4), to dawki rekreacyjne są relatywnie mniejsze, a zapadnięcie w sen jest efektem raczej niepożądanym.

GHB, bez mieszania z innymi substancjami, wywołuje depresję oddechową, która czasem prowadzi do zgonu (4, 8). W przypadku GHB nawet 250 mg różnicy w przyjętej dawce może oznaczać różnicę między euforią a zapadnięciem w sen. Jest to jedna z przyczyn złej sławy, jaką zaczął cieszyć się GHB po tym, jak trafił na czarny rynek i do klubów.

Zasadniczo, im większa euforia, tym bliżej do utraty przytomności. Niepożądany sen spowodowany zażyciem zbyt dużej dawki trwa zwykle do 4 godzin. Nie wymaga interwencji medycznej, natomiast bez wątpienia wymaga monitorowania funkcji życiowych, wybudzenie następuje samoistnie.

Możliwe są urazy związane z przeciwbólowym i nasennym działaniem GHB, np. poparzenie się w śnie o grzejnik czy żarówkę (albo papierosem) (5), jednak najczęściej upadkiem spowodowanym utratą przytomności, ponieważ niejednokrotnie, kiedy osoba już osiągnęła „mocny” stan, może nawet nie czuć momentu, w którym usypia, dzieje się to nawet w czasie ok. 2 sekund i często wygląda jak omdlenie.