Postępowanie z krwawieniem zagrażającym życiu po terapii z użyciem DOAC – dobre praktyki

Celem publikacji jest przedstawienie zaleceń dotyczących postępowania z pacjentem, który przyjeżdża na SOR z krwawieniem zagrażającym życiu po terapii z użyciem DOAC. Jawne, ostre krwawienia lub konieczność wykonania natychmiastowej interwencji chirurgicznej wiążą się z koniecznością odwrócenia działania przeciwkrzepliwego. Na użytek wewnątrzszpitalny obecnie dostępny jest preparat odwracający działanie rywaroksabanu i apiksabanu – andeksanet alfa (Ondexxy), jak i dabigatranu – idarucizumab (Praxbint).

Słowa kluczowe

krwawienie, doustne antykoagulanty, pacjent

Z roku na rok rośnie liczba pacjentów przyjmujących leki przeciwkrzepliwe. Co więcej, odsetek pacjentów korzystających z bezpośrednich doustnych antykoagulantów (DOAC) będzie się dalej zwiększał wraz ze starzeniem się populacji (1).

Bezpośrednie doustne antykoagulanty (DOAC), takie jak: apiksaban, dabigatran, edoksaban i rywaroksaban, są stosowane w zakrzepicy żylnej, zatorowości płucnej, przedsionków, po implantacji mechanicznej zastawki serca czy też w zapobieganiu udarom u pacjentów z AF (2, 3).

DOAC, jak rywaroksaban i apiksaban, zostały przyjęte spośród innych leków przeciwzakrzepowych, w tym w porównaniu z warfaryną, jako preferowane do stosowania ze względu na ich pozytywny profil korzyści do ryzyka i zmniejszoną potrzebę monitorowania.

Mimo to, że rywaroksaban i apiksaban cechują się lepszym profilem bezpieczeństwa niż antagoniści witaminy K, pacjenci podczas ich stosowania są narażeni na wystąpienie krwawień, zarówno łagodnych, jak i ciężkich, potencjalnie zagrażających życiu. Krwawienia te mogą wystąpić samoistnie, po urazie lub w wyniku przedawkowania leków (2, 4).