Postępowanie Zespołu Ratownictwa Medycznego w przypadku podejrzenia ostrego zespołu wieńcowego – istota stosowania leków przeciwkrzepliwych

Istnieje grupa objawów, do których często wzywane są Zespoły Ratownictwa Medycznego. Należą do nich: duszność, ból w klatce piersiowej, drgawki, utrata przytomności. Ból w klatce piersiowej jest szczególnie niepokojącym objawem w grupie pacjentów dorosłych w przedziale wiekowym 40-60 lat. Właśnie w tym przedziale wiekowym u pacjentów najczęściej stwierdza się ostry zespół wieńcowy. W przypadku stwierdzenia uniesień odcinka ST na etapie Medycznych Czynności Ratunkowych (MCR), należy konsultować się z najbliższą pod względem czasu dotarcia pracownią hemodynamiki, gdyż pacjent wymaga bezzwłocznie podjęcia przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) w celu udrożnienia tętnicy wieńcowej dotkniętej okluzją.

Słowa kluczowe
ostry zespół wieńcowy, postępowanie, zespół ratownictwa medycznego

Zespół Ratownictwa Medycznego (ZRM) w swojej praktyce często interweniuje w przypadkach nagłego, silnego bólu w klatce piersiowej. Do wstępnego ukierunkowania postępowania członków ZRM-u istotne będą podstawowe elementy wywiadu medycznego, a mianowicie: czas od wystąpienia bólu (minuty, godziny czy ból przewlekły, np. od kilku dni), jego rodzaj (boli w jednym konkretnym miejscu czy jest to ból zdelokalizowany), siła bólu (lekki czy nie do wytrzymania), promieniowanie bólu (do kończyny, żuchwy), charakter bólu (gniotący, piekący, rozpierający czy duszący). Te elementy mogą nakierować dyspozytora medycznego co do dyspozycji ZRM-u i nadania odpowiedniego kodu pilności. Dla członków ZRM-u elementy te są istotne, aby wstępnie zaplanować możliwości dalszego postępowania czy też pozyskać informację o dostępności najbliższej pracowni hemodynamiki. Należy zwracać szczególną uwagę na objawy niespecyficzne, które po pogłębieniu wywiadu mogą doprowadzić do rozpoznania ostrego zespołu wieńcowego. Mogą to być: ból brzucha, ból o niskim natężeniu lub brak odczuwania typowych dolegliwości u pacjentów chorujących na cukrzycę wskutek degeneracji włókien nerwowych.