Prawa pacjenta w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, konsekwencje ich naruszenia oraz tryb i zasady ograniczenia

Poza wspomnianą ustawą prawa pacjenta reguluje wiele aktów normatywnych, m.in.:

• Karta Praw Pacjenta z 1984 r. wydana z inicjatywy Parlamentu Europejskiego Wspólnoty Europejskiej,
• Deklaracja Promocji Praw Pacjenta w Europie (z roku 1994),
• Europejska Karta Praw Pacjenta / EKUZ z 2005 r.,
• Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych z dnia 19 grudnia 1966 r., Nowy Jork (Dz.U. z 1977 r. nr 38, poz. 167; dalej jako: Pakt).

Zgodnie z przepisami Ustawy o PPiRPP każdy pacjent w Polsce, w tym znajdujący się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, posiada kilkanaście praw.

1. Prawo do świadczeń zdrowotnych:
   • odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej,
   • prawo do przejrzystej, obiektywnej, opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń,
   • prawo do zasięgnięcia opinii innego lekarza, pielęgniarki, położnej lub zwołania konsylium lekarskiego.
2. Prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia.
3. Prawo do informacji o:
   • swoim stanie zdrowia,
   • rozpoznaniu,
   • proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania,
   • wynikach leczenia oraz rokowaniu, w tym żądania pełnej informacji o stanie zdrowia, w zakresie koniecznym do sprawowania opieki pielęgnacyjnej,
   • prawach pacjenta,
   • rodzaju i zakresie udzielanych przez dany podmiot świadczeń zdrowotnych,
   • a także prawo do informacji w zakresie niezbędnym do wyrażenia zgody na świadczenie zdrowotne.
4. Prawo żądania nieudzielania przez lekarza informacji w zakresie wskazanym przez pacjenta.