Raport specjalny z Ukrainy

Czego najbardziej brakuje i jak możemy pomagać?

I tak robicie bardzo, bardzo dużo. Jesteśmy Wam bardzo wdzięczni. Dbacie o nasze rodziny, dzieci, kobiety i starszych ludzi, kiedy my nie mamy możliwości. Ten okresowy spokój za losy swych bliskich jest bezcenny. To, że na przykład moja koleżanka od 10 lat trzyma dla mnie i mojej mamy miejsce u siebie domu w Cieszynie i od stycznia mi to regularnie powtarza, jest bezcenne oraz niewiarygodnie szlachetne. Natomiast jeżeli interesuje Cię, czego nam brakuje jeszcze w sensie materialnym, to: broni, amunicji, paliwa, sprzętu i ubrań militarnych oraz samochodów dla wojska.

Jeżeli przy swojej wschodniej granicy pomagacie nam z naszymi samolotami lub śmigłowcami – dziękujemy Wam bardzo. Kiedy naprawiacie zniszczone auta naszych wolontariuszy i ludzi dobrej woli, działających w naszych interesach – dziękujemy Wam bardzo. Jeżeli dociskacie swoich polityków, by podzielili się z nami bronią – dziękujemy Wam bardzo.

Jako osoba, która przeżyła nasz drugi Majdan w roli lekarza, powiem Ci, że żadne medykamenty świata nie pomogą uratować rannych, jeżeli nie masz broni, by zmusić wroga, żeby przestał strzelać do owych poszkodowanych oraz do Ciebie.

Nie będę kłamała: to nasza wojna o niepodległość. Ja walczyłabym if necessary forever, if necessary alone. Ale wolę nie myśleć o tej drugiej samotnej alternatywie – my mamy ją wygrać i to w miarę szybko, więc potrzebujemy pomocy od każdego przytomnego państwa i człowieka na tym świecie.

Oczywiście nikt nie jest nam nic winien, każde państwo, jak wskazuje doświadczenie ostatnich kilku tysięcy lat, myśli przede wszystkim o swoich interesach. Ale póki my walczymy o swoją niepodległość na swojej ziemi, Wy nie musicie walczyć na swojej. Może dlatego mamy tyle wsparcia od Was, Litwy, Łotwy, Estonii i Republiki Czeskiej.