Raportowanie chorych z obrażeniami wielonarządowymi i pacjentów nieurazowych w stanie ciężkim – współpraca ZRM i SOR

Istotną częścią pracy w systemie ratownictwa medycznego jest raportowanie. Opisanych jest co najmniej kilka metod raportowania, z których obecnie rekomendowany jest ATMIST (A – wiek, T – czas urazu, M – mechanizm urazu, I – podejrzewane obrażenia, S – parametry krytyczne, T – leczenie, czas przewidywanego przybycia). Najważniejsze są skupienie się na kluczowych punktach raportowania oraz mówienie wspólnym głosem przez wszystkie ogniwa pomocy pacjentowi. Raportowanie jest niezbędne do odpowiedniego przygotowania szpitalnego oddziału ratunkowego na przyjazd pacjenta w potencjalnie ciężkim stanie. Ponieważ często raport przekazują i odbierają osoby niebędące bezpośrednio zaangażowane w opiekę nad pacjentem, konieczne są regularne szkolenia w tym zakresie oraz codzienna praca na własnym gruncie, by dopracować optymalne zasady współpracy pomiędzy zespołami ratownictwa medycznego oraz szpitalnymi oddziałami ratunkowymi.

Słowa kluczowe: raportowanie, ATMIST

Praktyka codziennej pracy w zespołach ratownictwa medycznego oraz na szpitalnych oddziałach ratunkowych wskazuje zasadniczo przekazanie pacjenta jako punkt wspólny pomocy przedszpitalnej oraz dalszego leczenia, jakie ma odbywać się na SOR i/lub innych oddziałach szpitala.

Dla pacjentów, a także dla osób związanych zawodowo z systemem ratownictwa sposób przekazania pacjenta ma bardzo duże znaczenie. Zazwyczaj najważniejszą informację o stanie zdrowia pacjenta chcemy przekazać jak najszybciej, aby przedstawić główny problem, który go dotyczy. Zdarza się, że skupiając się na najistotniejszym w naszym przekonaniu aspekcie, możemy pominąć wiele innych spraw, czasem nawet ważniejszych, jak się później okazuje.