Ratownik medyczny – pacjent. Psychologiczne aspekty relacji

W dziejach praktyki medycznej wszystko, co działo się między medykiem a pacjentem, było postrzegane jako zespół oddziaływań tego pierwszego na drugiego. Doktor udzielał porad pacjentowi, leczył go, wspierał, zapobiegał jego chorobom. We współczesnej koncepcji na temat natury relacji między nimi trzeba dodać również relacje z personelem zespołów ratownictwa medycznego (ratownikiem medycznym), które traktuje się jako wzajemne, dwustronne oddziaływanie.

Słowa kluczowe

pacjent, kontakt interpersonalny, ratownik medyczny

Porozumiewanie się jest procesem zarówno werbalnym (nośnikiem jest słowo), jak i niewerbalnym (teksty, obrazy, dźwięki). W procesie tym biorą udział przynajmniej dwie osoby określane jako odbiorca oraz nadawca. Czasami kontakt (porozumiewanie się) może zostać zakłócony poprzez złą interpretację odbiorcy, który interpretuje według własnych oczekiwań i wiedzy. Należy pamiętać, że sens przekazu w komunikacji odbieramy następująco: 55% z mowy ciała, 38% z tonu głosu, 7% z treści słów.

Ratownik medyczny a pacjent

Zawód ratownika medycznego jest zawodem wyjątkowym. Przedmiotem pracy jest drugi człowiek i co najważniejsze − człowiek w stanie zagrożenia zdrowia lub życia bądź choroby. Przyjęcie do szpitala, wizyta zespołu ratownictwa medycznego jest niecodziennym zdarzeniem w życiu człowieka, dlatego dla wielu osób może być powodem krótko- lub długotrwałego stresu. Zdenerwowanie i niepokój zaczynają się w chwili, kiedy pacjent usłyszy, że musi jechać do szpitala. Ta informacja jest odbierana często przez chorego jako „coś niechcianego”. Wtedy najczęściej pacjent zastanawia się, czy i na ile poważny jest jego stan, myśli, co z nim zrobią, czy przeżyje, czy zostanie kaleką (jeżeli dochodzi do wypadku).