Respiratoroterapia i opieka nad pacjentem wentylowanym mechanicznie

Ciśnienie szczytowe

Ciśnienie szczytowe to wartość ciśnienia, której respirator nie przekroczy podczas generowania wdechu, aby zabezpieczyć pacjenta przed urazem ciśnieniowym (barotrauma). Respirator transportowy zakończy wdech w momencie, gdy poda zadaną objętość jednego wdechu lub osiągnie określone maksymalne ciśnienie wdechowe, nawet jeśli nie osiągnie zadanej objętości oddechowej. Podczas wentylacji nie należy przekraczać szczytowego ciśnienia na poziomie 30-35 cm H₂O.

Stosunek wdechu do wydechu

Fizjologicznie czas wydechu jest dłuższy niż czas wdechu i wynosi 1:3. W niektórych respiratorach istnieje możliwość regulacji stosunku wdechu do wydechu (I:E), standardowo jednak stosunek I:E w trakcie wentylacji mechanicznej wynosi 1:2.

Ocena skuteczności i jakości wentylacji mechanicznej

Zadaniami prawidłowo prowadzonej wentylacji mechanicznej są dostarczenie pacjentowi odpowiedniej podaży tlenu oraz eliminacja dwutlenku węgla z organizmu. Metodami powszechnie stosowanymi zarówno przez ZRM, jak i SOR są kapnografia/kapnometria oraz saturacja.

Saturacja (SpO₂) jest wskaźnikiem wysycenia krwi tlenem w czasie rzeczywistym. Kapnometria (EtCO₂ – end tidal carbon dioxide) i kapnografia to pomiar umożliwiający rejestrację zawartości dwutlenku węgla w powietrzu wydychanym, co pozwala określić w sposób nieinwazyjny skuteczność wentylacji, a także pośrednio wyciągać wnioski co do stanu układu krążenia. U zdrowych ludzi saturacja, czyli wysycenie krwi obwodowej tlenem, powinna mieścić się w granicach 94-98%. U pacjentów z POCHP (przewlekła obturacyjna choroba płuc) wskaźnik ten powinien być niższy i wynosić 88-92%. Prawidłowe wartości EtCO