Respiratoroterapia i opieka nad pacjentem wentylowanym mechanicznie

Stosując głęboką sedację, należy być przygotowanym na wystąpienie niepożądanych efektów hemodynamicznych, szczególnie wobec nieprzewidywalnej farmakokinetyki i farmakodynamiki leków w stanach krytycznych (26). Bezpośredni okres po uzyskaniu ROSC a priori predysponuje do niestabilności hemodynamicznej w wyniku urazu reperfuzyjnego, wyrzutu endogennych katecholamin oraz dużych stężeń cytokin prozapalnych (27). W efekcie prowadzenie głębokiej sedacji często wymaga jednoczesnego dołączenia, a następnie eskalacji dawek leków inotropowych i/lub wazoaktywnych dla utrzymania właściwego średniego ciśnienia tętniczego (MAP – mean arterial pressure) oraz ciśnienia perfuzji mózgowej (CPP – cerebral perfusion pressure) (28). Udowodniono, że nawet chwilowy spadek CPP pogarsza rokowania pacjentów z uszkodzeniem OUN (29).

Wybrane ZRM dysponują respiratorami transportowymi umożliwiającymi prowadzenie wentylacji nieinwazyjnej (NIV). Dostępne dowody naukowe wskazują na korzyść ze stosowania NIV u pacjentów z zaostrzeniem przewlekłej obturacyjnej choroby płuc oraz kardiogennym obrzękiem płuc niezależnie od przewidywanego czasu dotarcia do szpitala. Uzyskanie pożądanej tolerancji maski twarzowej przy zachowaniu jak największej szczelności układu i synchronii z respiratorem będzie wymagało u części pacjentów włączenia leków o działaniu sedacyjnym (30).

[...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas