Rola ratowników KPP w kontekście zabezpieczenia medycznego imprez masowych

Uprawnienia ratowników KPP

Uzyskanie tytułu ratownika KPP jest uwarunkowane złożeniem egzaminu przed komisją egzaminacyjną z wynikiem pozytywnym. Zaświadczenie o uzyskaniu tytułu ratownika uprawnia osobę do podejmowania czynności wymienionych w art. 14 Ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (1), do których należą:

• resuscytacja krążeniowo-oddechowa, bezprzyrządowa i przyrządowa, z podaniem tlenu oraz zastosowaniem według wskazań defibrylatora zautomatyzowanego,
• tamowanie krwotoków zewnętrznych i opatrywanie ran,
• unieruchamianie złamań i podejrzeń złamań kości oraz zwichnięć,
• ochrona przed wychłodzeniem lub przegrzaniem,
• prowadzenie wstępnego postępowania przeciwwstrząsowego poprzez właściwe ułożenie osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, ochrona termiczna osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego,
• stosowanie tlenoterapii biernej,
• ewakuacja z miejsca zdarzenia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego,
• wsparcie psychiczne osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego,
• prowadzenie wstępnej segregacji medycznej (uchylone - w artykule w wersji drukowanej czasopisma "Na ratunek" nr 1/2022 pojawił się błędny zapis informujący o tym, że przepis nadal obowiązuje).

Należy zaznaczyć, że ratownikiem KPP jest osoba posiadająca uprawnienia do podejmowania wymienionych czynności wobec osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowia i życia. Z kolei w myśl przywołanej ustawy za ratownika medycznego uznaje się osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje zawodowe, która samodzielnie lub na polecenie lekarza wykonuje medyczne czynności ratunkowe (6). Nadto ratownik medyczny jest uprawniony do samodzielnego podania środków medycznych zgodnie z wykazem ujętym w