Symulacja w medycynie ratunkowej

Artykuł przedstawia możliwości, jakie daje symulacja medyczna w zakresie nauczania medycyny ratunkowej. Pokazuje różnorodność metod oraz opisuje korzyści wynikające z nauczania metodą symulacji.

Słowa kluczowe
symulacja medyczna, niska wierność, wysoka wierność, debriefing, symulacja hybrydowa

Symulacja medyczna to narzędzie umożliwiające prowadzenie zajęć dydaktycznych w scenerii jak najbardziej zbliżonej do rzeczywistości klinicznej. Zajęcia symulacyjne są prowadzone w oparciu o: trenażery, fantomy, symulatory, wirtualną rzeczywistość czy pacjenta standaryzowanego (1). Główną zaletą prowadzenia zajęć z użyciem tych metod jest zwiększenie bezpieczeństwa pacjentów. Symulacja zapewnia uczącym się powtarzalność procedury i możliwość popełniania błędów, które są istotnym elementem procesu dydaktycznego. Dzięki opanowaniu procedur w bezpiecznym środowisku symulacyjnym sytuacje kliniczne nie stanowią tak dużego wyzwania oraz zmniejsza się poziom stresu, co wpływa pozytywnie na poprawność wykonanej procedury. Symulacja umożliwia ustandaryzowanie prowadzonych zajęć. Liczba i rodzaj wykonanych procedur przez studenta nie zależą od tego, z jakimi jednostkami chorobowymi pacjenci zgłaszają się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego lub są hospitalizowani w innych oddziałach. Każdy student w Centrum Symulacji Medycznych (CSM) dzięki powtarzalności symulacji ma możliwość opanowania wszystkich wymaganych umiejętności (2). Obecne technologie pozwalają również na przeprowadzanie procedur wysokospecjalistycznych, nawet takich jak: operacje laparoskopowe czy te z użyciem robota da Vinci. Niniejszy artykuł ogranicza się do omówienia możliwości symulacji z zakresu medycyny ratunkowej.