Tachyarytmie w opiece przedszpitalnej

AVNRT jest częstoskurczem nawrotnym z udziałem wolnej i szybkiej drogi w obrębie przewodzenia przedsionkowo-komorowego. W typowej postaci droga wolna stanowi ramię zstępujące pętli pobudzenia nawrotnego (reentry), a droga szybka stanowi wsteczne ramię obwodu. Jest to tzw. częstoskurcz wolno-szybki. W atypowej postaci obwód jest odwrócony w ten sposób, że przewodzenie zstępujące odbywa się drogą szybką, a wsteczne – drogą wolną. Ponieważ komory i przedsionki ulegają pobudzeniu w tym samym czasie, w zapisie EKG nie widzimy załamków P, a jedynie zespoły QRS.

AVRT − występuje w obecności drogi dodatkowej łączącej przedsionki i komory. Pobudzenie z przedsionków do komór szerzy się drogą fizjologiczną poprzez łącze przedsionkowo-komorowe, wraca natomiast drogą dodatkową. W takim przypadku częstoskurcz nazywamy ortodromowym, jest to typowy częstoskurcz przedsionkowo-komorowy w zespole WPW. Obecnie spotyka się go w przebiegu: chorób serca (np. zawału mięśnia sercowego), nadużywania alkoholu, ostrych i przewlekłych chorób płuc (np. zapalenia płuc) oraz zaburzeń elektrolitowych (np. hipokaliemii, czyli obniżonego stężenia potasu w surowicy krwi) i metabolicznych (np. nadczynności tarczycy). Najczęściej wieloogniskowy AT współistnieje z ciężką niewydolnością mięśnia sercowego, chorobą płuc, aczkolwiek może być spowodowany zaburzeniami metabolicznymi lub elektrolitowymi.

Jednoogniskowy częstoskurcz przedsionkowy − PAT (paroxysmal atrial tachycardia) − charakteryzuje się jednorodną morfologią załamków P. Może mieć charakter częstoskurczu nawrotnego. Wówczas w obrębie mięśnia przedsionka prawego lub lewego krąży fala pobudzenia nawrotnego. Drugim mechanizmem powstawania PAT jest obecność ogniska ektopowego, które wytwarzając impulsy szybciej niż węzeł zatokowy, narzuca swój rytm. Jest to związane ze wzmożonym automatyzmem mięśnia przedsionka. W zapisie EKG załamki P zwykle występują przed zespołami QRS, ale mają inny kształt niż załamki P rytmu zatokowego.