Techniki prowadzenia oraz ustawienie ambulansu na miejscu zdarzenia

Typu ambulansów

Zgodnie z Ustawą z dnia 20 czerwca 1997 roku. Prawo o ruchu drogowym to art. 53 reguluje, które jednostki mogą używać pojazdów uprzywilejowanych. Są to podstawowe służby ratownicze, tj.: zespoły ratownictwa medycznego, straż pożarna, policja. Nowelizacja tegoż artykułu obowiązuje od 1 marca 2017 r.

Każdy ambulans w Polsce zajmujący się ratowaniem życia lub transportem pacjenta musi spełniać wymogi postawione przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). NFZ w oparciu o art. 36 ust 2. Ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym wskazuje, iż ZRM wyposażony jest w specjalistyczny środek transportu sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane. Zgodnie z interpretacją przedstawioną przez Ministerstwo Zdrowia aktualnie obowiązującą w tym zakresie normą jest Polska Norma PN-EN 1789:2015 „Pojazdy mechaniczne i ich wyposażenie – ambulanse drogowe”. Określono w niej wymagania dotyczące konstrukcji, badania, osiągów i wyposażenia ambulansów drogowych stosowanych do transportu i sprawowania opieki nad pacjentami oraz wymagania dotyczące przedziału dla pacjenta. Wyżej wymieniona norma nie zawiera wymagań dotyczących homologacji i rejestracji pojazdu oraz szkolenia personelu, za które odpowiedzialność ponoszą władze państwa, w którym ambulans ma być zarejestrowany. Polska Norma PN-EN 1789:2015 określa wymagania dla kategorii ambulansów drogowych. Są to następujące typy ambulansów:

• typ A: ambulans do transportu pacjentów – ambulans drogowy skonstruowany i wyposażony do transportu pacjentów, co do których nie przewiduje się, że zostaną pacjentami w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. Istnieją dwa typy ambulansów do transportu pacjentów: