Temperament ratownika medycznego, jego ewaluacja i zmiany destrukcyjne spowodowane stresem

W pracy ratownika medycznego temperamentem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania zawodowego jest temperament afektywny hipertymiczny. Rzadziej ratownicy wykazują typ temperamentu depresyjnego, cyklotymicznego, drażliwego i lękowego, a nie są one pożądane zawodowo w tej profesji. Posiadanie temperamentu hipertymicznego prawdopodobnie nie oznacza wcale, że pod wpływem kumulacji stresorów i wypalenia zawodowego nie zacznie się on zmieniać w kierunku tych mniej pożądanych.

Słowa kluczowe

ratownik medyczny, temperament afektywny hipertymiczny, depresyjność, cyklotymia, drażliwość, lękliwość, system ratownictwa medycznego

Ratownik medyczny pracuje w szczególnych warunkach związanych z ratowaniem zdrowia i życia, często pod presją czasu i w stresie. Dlatego musi on umieć podejmować decyzje w warunkach ekstremalnych, które zależą od specyficznych predyspozycji psychicznych oraz odporności na stresory (zarówno te zawodowe, jak i życiowe). W pracy najmniejszy nawet błąd może rodzić poważne konsekwencje i zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta oraz niebezpieczeństwo dla całego zespołu. Dlatego też tak ważne jest posiadanie przez ratowników specyficznych umiejętności kontroli poznawczej oraz emocji, w dynamicznie rozwijającej się sytuacji, szczególnie w trakcie ratowania życia.

W podejmowaniu decyzji bardzo istotny okazuje się temperament, który jest jednym z podstawowych elementów współtworzących osobowość, określający takie formalne cechy zachowania, jak siła czy dynamika reagowania. Według badań pożądany w pracy ratownika medycznego jest temperament afektywny hipertymiczny, gdyż niektóre jego elementy mogą wpływać na kreatywność, a także szczególne predyspozycje potrzebne do działania w trudnych warunkach stresu bojowego.