Udar mózgu u pacjenta – ocena medycznych czynności ratunkowych wykonywanych przez ZRM

Udar mózgu jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia. Szybkie rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia w warunkach szpitalnych powoduje szybszy proces zdrowienia i mniejsze ubytki neurologiczne. Powodzenie akcji u pacjenta, który znajduje się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia, zależy od dyspozytora medycznego oraz jakości medycznych czynności ratunkowych wykonywanych na miejscu zdarzenia przez członków ZRM.

Słowa kluczowe: udar mózgu, Zespół Ratownictwa Medycznego, dyspozytor medyczny, leczenie trombolityczne

Na świecie każdego roku udar mózgu rozpoznawany jest u około 15 mln osób. 4,6 do 5,7 miliona osób umiera z powodu udaru mózgu, co stanowi 10% ogółu zgonów na świecie (1, 2, 3). Zgodnie z definicją WHO, udar mózgu jest przypadłością z nagłym wystąpieniem ogniskowych lub uogólnionych zaburzeń czynności mózgu trwających dłużej niż 24 godziny i spowodowaną wyłącznie przyczynami naczyniowymi, związanymi z mózgowym przepływem krwi. Definicja ta została zmodyfikowana w 2013 roku, przyjmując że udar mózgu należy również rozpoznawać w przypadku trwania objawów mniej niż 24 godziny, ale ognisko niedokrwienne udokumentowano jednoznacznie za pomocą badań obrazowych (4).

Cel pracy

Celem artykułu jest analiza działań Zespołów Ratownictwa Medycznego u pacjenta, u którego występują objawy mogące sugerować wystąpienie ostrego udaru mózgu w opiece przedszpitalnej podczas mistrzostw w ratownictwie medycznym.

Udar mózgu – charakterystyka i objawy

Udar mózgu dzielimy na niedokrwienny i krwotoczny. Z uwagi na czas trwania objawów można wyróżnić podział niedokrwienia.