Udar mózgu u pacjenta – ocena medycznych czynności ratunkowych wykonywanych przez ZRM

Cel pracy

Celem artykułu jest analiza działań Zespołów Ratownictwa Medycznego u pacjenta, u którego występują objawy mogące sugerować wystąpienie ostrego udaru mózgu w opiece przedszpitalnej podczas mistrzostw w ratownictwie medycznym.

Udar mózgu – charakterystyka i objawy

Udar mózgu dzielimy na niedokrwienny i krwotoczny. Z uwagi na czas trwania objawów można wyróżnić podział niedokrwienia. Przemijający udar niedokrwienny mózgu, określany skrótem TIA (Transient Ischemic Attack),
to udar, w którym ogniskowe objawy neurologiczne utrzymują się mniej
niż 24 godzin i nie udaje się zlokalizować ogniska niedokrwienia w
badaniach neuroobrazowych. Kolejnym jest odwracalny udar niedokrwienny, w którym objawy neurologiczne ustępują w ciągu 3 tygodni. Trzecią pozycję zajmuje udar dokonany,
w którym objawy utrzymują się ponad 3 tygodnie. W 80% przypadków udarów
mózgowych określa się udar niedokrwienny (5, 6). Jego patomechanizm
jest zróżnicowany, najczęściej dochodzi do zamknięcia tętnicy i
ograniczenia dopływu krwi do mózgu. Przeciwnie – udar krwotoczny
śródmózgowy i podpajęczynówkowy zajmują pozostałe 20% przypadków.

Objawy udaru mózgu

Objawy krwotoku śródmózgowego lub podpajęczynówkowego są dość charakterystyczne. W czasie pełnego zdrowia, często podczas wykonywania wysiłku fizycznego połączonego z nieleczonym nadciśnieniem tętniczym, pojawia się nagle bardzo silny ból głowy promieniujący do karku z towarzyszącymi wymiotami. Dochodzi do utraty przytomności lub ograniczenia świadomości z pobudzeniem. Towarzyszą objawy oponowe Kerniga i Brudzińskiego ze sztywnością karku. Zostają zniesione prawidłowe odruchy fizjologiczne oraz powstaje uszkodzenie niektórych nerwów czaszkowych. W masywnym krwotoku mogą wystąpić prężenia kończyn lub niedowłady i porażenia. Gdy krwawienie jest jednak niewielkie, objawy mogą się ograniczać do bólu głowy, nudności i niepokoju.