Uraz termiczny u pacjenta pediatrycznego

Leczenie przeciwbólowe

Leczenie przeciwbólowe poszkodowanych w wyniku oparzeń pacjentów pediatrycznych, jak wynika z przeprowadzonej analizy interwencji ZRM w okresie od 1 listopada 2017 roku do 30 kwietnia 2018 roku, sprawiało niebywały problem członkom ZRM. Leczenie takie uzyskało jednie 16,57% osób. Co do zasady, leczenie przeciwbólowe zawiera się w trzech etapach, tj. postępowanie na miejscu, postępowanie przedszpitalne i postępowanie szpitalne. Brak leczenia przeciwbólowego jest błędem. Logiczne jest, że zaniechanie takiego postępowania pogorszy jakość transportu oraz udzielanie medycznych czynności ratunkowych. Uważa się, że bardzo dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie morfiny w dawce 0,1 mg/kg m.c. lub fentanylu w dawce 1 mcg/kg m.c. Można także zastosować paracetamol w dawce 10-15 mg/kg m.c. Jak pokazują badania przytoczone powyżej, zaledwie 25 dzieci na 193 przypadki otrzymało leczenie w postaci paracetamolu bądź też morfiny czy fentanylu, natomiast aż 32 dzieci w ogóle nie otrzymało leczenia przeciwbólowego. Można zauważyć, że jest to jeden z kluczowych elementów postępowania ratowniczego, który w praktyce jest z bliżej nieokreślonych względów pomijany. Być może dzieje się tak, że w przypadku wstrząsu oparzeniowego założenie dostępu naczyniowego sprawia trudność ZRM, natomiast dostępne są również wkłucia doszpikowe. W sytuacji, kiedy uzyskanie dostępu naczyniowego nie powiodło się w trzech próbach, wskazane jest podjęcie próby uzyskania dostępu doszpikowego. Jest to szczególnie istotne w przypadku osób do 12. roku życia z uwagi na niewielką grubość warstwy korowej skóry. Należy pamiętać, że dojścia doszpikowego nie powinno się stosować w miejscu oparzenia.

Płynoterapia