Urazy u dzieci oczami zespołu ratownictwa medycznego

Odrębności urazów głowy w różnych okresach wieku:

• szczelne wypełnienie jamy czaszki przez mózgowie ‒ niewielki przyrost jednego ze składników przestrzeni śródczaszkowej doprowadza do ciasnoty,
• możliwość rozszerzenia niezrośniętych szwów czaszkowych u noworodków i niemowląt,
• naciąganie zatok żylnych opony twardej ściśle złączonych z powierzchnią czaszki przez narastające ciśnienie śródczaszkowe → krwiaki podtwardówkowe (np. okołoporodowy krwiak ok. potylicznej i szczeliny podłużnej mózgu),
• duża masa głowy w stosunku do reszty ciała, wiotkość szyjnego odcinka kręgosłupa, słabe mięśnie szyi i głowy w okresie niemowlęcym → gwałtowne przyspieszanie i opóźnienie ruchu czaszki względem mózgu i naciąganie głównie żylnych naczyń mostkowych biegnących od powierzchni mózgu do opony twardej → ogniska stłuczenia zlewające się do krwiaków podtwardówkowych,
• 1.-3. r.ż. – upadki → złamania linijne czaszki (opona twarda mniej ściśle związana z kością czaszki, czaszka mniej elastyczna i bardziej podatna na złamania),
• niski wzrost dziecka, mała masa uderzeniowa i siła urazu + plastyczność układu mięśniowo-szkieletowego → urazy zwykle niegroźne; poza złamaniami kości z patologii wewnątrzczaszkowych dominują głównie wstrząśnienia mózgu, rzadko krwiak nadtwardówkowy po złamaniu kości czołowej lub skroniowej,
• od 4. r.ż. dominują urazy komunikacyjne ze wszelkimi rodzajami patologii śródczaszkowej – obrzękiem pourazowym i krwiakami śródczaszkowymi,
• większe potrzeby metaboliczne wynikające z faktu wzrastania i dojrzewania OUN,
• jednoczesna duża podaż tlenu zapobiega niedokrwiennym deficytom neurologicznym po ustąpieniu obrzmienia związanego z pourazowym obrzękiem mózgu,
• celem leczenia bezpośrednich objawów urazu głowy jest niedopuszczenie do prawdziwego pourazowego obrzęku mózgu.