USG nerwu wzrokowego – pośrednia ocena podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego

Technika badania

Badanie wykonywane jest przy zamkniętej powiece, na którą nakładamy dużą ilość żelu. Ważne jest, aby nie uciskać gałki ocznej. Głowicę liniową układamy w płaszczyźnie poprzecznej. Na powiekę górną nakłada się żel do USG, przy czym warstwa żelu nie powinna być mniejsza niż na fot. 1. Optymalna ilość żelu nałożona na powiekę pokazana jest na fot. 2. Głowicę należy trzymać w powietrzu, nie dotykając powieki (fot. 3). Pomocne w tym celu bywa ułożenie wyprostowanego V palca ręki opuszką obok oka pacjenta – palec utrzymuje nam głowicę na określonej wysokości, stabilizuje ją w powietrzu, dzięki czemu nie ma ryzyka uciśnięcia gałki ocznej przez badającego.

W obrazie USG powinna być widoczna warstwa żelu pomiędzy głowicą a powieką, czyli czarna warstwa u góry ekranu (fot. 4). Niedopuszczalne jest uciskanie gałki ocznej, co widać jako spłaszczenie powieki oraz brak czarnej warstwy u góry ekranu, czyli brak warstwy żelu przy głowicy (fot. 5). Akceptowalne jest zredukowanie warstwy żelu, ale bez dotykania powieki, co widać jako bardzo cienką czarną warstwę u góry ekranu z zachowanym naturalnym kształtem gałki ocznej (fot. 6).

Obserwując obszar pozagałkowy, widzimy nerw wzrokowy w postaci hipoechogenicznej nieregularnej linii i jego hiperechogeniczną osłonkę. Pomiaru dokonujemy na głębokości 3 mm poniżej siatkówki, wzdłuż przebiegu nerwu wzrokowego. Według zaleceń badanie nie powinno trwać dłużej niż 60 sekund – podstawy takiego ograniczenia są podobne do ograniczenia badania ultrasonograficznego z wykorzystaniem zjawiska Dopplera