Wentylacja mechaniczna u chorego z ARDS w przebiegu COVID-19

Wentylacja mechaniczna chorego z ARDS (ostra niewydolność oddechowa – ang. acute respiratory distress syndrome) w przebiegu COVID-19 niejednokrotnie wymaga modyfikacji klasycznych zasad. Jednym z elementów wymagających korekty jest objętość oddechowa. Należy prowadzić wentylację mechaniczną z małymi objętościami oddechowymi (4-8 ml/kg należnej masy ciała) i małymi ciśnieniami w drogach oddechowych (ciśnienie szczytowe nieprzekraczające 30 cm H₂O). Częstotliwość wentylacji pozostaje bez zmian, a hiperkapnia jest dopuszczalna, jeżeli pH mieści się w zakresie 7,30-7,45. W tej grupie chorych często stosowane są wyższe wartości PEEP, dochodzące nawet do 24 cm H₂O. Osoby, które nie mają doświadczenia w procedurze wyznaczania optymalnego PEEP, mogą korzystać z wartości zaproponowanych przez ARDSnet (jest tam dostępna tabela z wyznaczonymi wartościami). Należy pamiętać, że chory, który pierwotnie nie miał zastosowanego PEEP, nie może od razu go otrzymać na poziomie 10-20 cm H₂O. Wartości PEEP należy zwiększać stopniowo, o ok. 1 cm H₂O na minutę. Pierwszy PEEP na poziomie 5 cm H₂O jest bezpieczny. W chwili przygotowywania artykułu zaleca się, aby driving pressure (różnica pomiędzy ciśnieniem szczytowym a PEEP, czyli faktycznym zakresem ciśnień możliwej wentylacji), nie przekraczał 15 cm H₂O.

Istotne jest, aby podczas rozłączania układu wentylacji (np. podczas przełączania respiratorów) szczelnie zaklemować narzędziem rurkę intubacyjną. Manewr ten nie uszkodzi rurki, a spowoduje, że zostanie utrzymane dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych i emisja patogenu do otoczenia zostanie ograniczona.