Wgłobienie jelita u dzieci w praktyce ratownictwa medycznego

Niecharakterystyczny obraz kliniczny sprzyja opóźnieniu rozpoznania wgłobienia i może przyczyniać się do rozwoju powikłań (np. perforacji zmienionego martwiczo odcinka jelita z następowym zapaleniem otrzewnej i wstrząsem). W związku z tym należy dążyć do jak najszybszego ustalenia rozpoznania i wdrożenia adekwatnego leczenia. Badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej jest podstawowym badaniem obrazowym w diagnostyce wgłobienia u dzieci, gdyż ustala dokładną lokalizację wgłobienia, a także pod jego kontrolą można przeprowadzić próbę leczenia zachowawczego, tj. procesu odgłabiania przy zastosowaniu doodbytniczego wlewu hydrostatycznego z roztworem fizjologicznym chlorku sodu lub podania powietrza pod ciśnieniem (18).

UWAGA:

• objawy wgłobienia mogą być mnogie, zmienne i ulotne, co znacznie utrudnia rozpoznanie,
• objawy choroby są niejednokrotnie niecharakterystyczne i właściwe rozpoznanie następuje dopiero podczas badania obrazowego lub laparotomii,
• objawy wgłobienia jelita bardzo często przypominają kolkę niemowlęcą. Zatem należy być ostrożnym w stawianiu diagnozy bez konsultacji z chirurgiem dziecięcym i bez diagnostyki w SOR-ze. Wywiad oraz obraz kliniczny są bardzo istotne, lecz główne rozpoznanie opiera się na diagnostyce obrazowej – USG jamy brzusznej (5).

Postępowanie zespołu ratownictwa medycznego

Postępowanie przedszpitalne zawiera:

• wywiad SAMPLE. Należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący dolegliwości bólowych brzucha oraz zawsze w przypadku pacjenta pediatrycznego należy zapytać o współistniejący stolec oraz jego charakter. Należy być czujnym co do barwy i konsystencji stolca, co może ukierunkować na słuszne podejrzenia,