Zagrażający przełom nadnerczowy u pacjenta po przezklinowej resekcji z powodu makrogruczolaka przysadki bez włączonej substytucji hormonalnej

Przyjęcie do Oddziału Ratunkowego

W chwili przyjęcia do Oddziału Ratunkowego chory był osłabiony, w stanie ogólnym średniociężkim, z możliwym do nawiązania kontaktem słowno-logicznym, spowolniały psychoruchowo. Z odchyleń w badaniu przedmiotowym obserwowano:

• bladość powłok skórnych,
• hipotonię – ciśnienie tętnicze wynosiło 86/68 mmHg,
• tachykardię – akcja serca była niemiarowa, około 140/min,
• gorączkę – zmierzona temperatura wynosiła 38,1°C, w fazie przedszpitalnej chory otrzymał od ZRM paracetamol oraz metamizol.

Osłuchowo nad polami płucnymi obecny był prawidłowy szmer pęcherzykowy, brzuch był miękki, niebolesny, bez objawów otrzewnowych.

W badaniu neurologicznym nie stwierdzono świeżych deficytów. W EKG obecne było migotanie przedsionków z akcją komór około 150/min, bez ewidentnych cech świeżego niedokrwienia mięśnia sercowego. Pobrano krew i mocz do badań laboratoryjnych i mikrobiologicznych. Ze względu na wywiad w kierunku przebytego niedawno zabiegu neurochirurgicznego rozszerzono diagnostykę o tomografię komputerową głowy. W celu wykluczenia zapalenia płuc jako źródła infekcji zlecono RTG klatki piersiowej. W trakcie oczekiwania na wyniki badań dodatkowych monitorowano chorego w sali obserwacyjnej oddziału ratunkowego, zlecono bolus płynów.

Resekcja makrogruczolaka przysadki w przeszłości

Zapoznano się z dokumentacją elektroniczną pacjenta, z której uzyskano informację, że w badaniach wykonanych przed operacją resekcji makrogruczolaka przysadki obecne były wykładniki niedoczynności osi tyreo- i kortykotropowej. Po zabiegu wypisano chorego bez substytucji hormonalnej. W międzyczasie otrzymano wyniki badań dodatkowych, w których nie stwierdzono cech infekcji. Obraz radiologiczny płuc był prawidłowy, TK głowy również nie wykazało świeżych zmian w stosunku do poprzednich badań. W związku z tym, w świetle prezentowanych przez chorego objawów, wysunięto podejrzenie przełomu nadnerczowego w przebiegu wtórnej niewydolności nadnerczy. Podano pacjentowi dożylnie 100 mg hydrokortyzonu. Wysłano także do laboratorium skierowanie na oznaczenie panelu tyreo- i kortykotropowego. Po zastosowanym leczeniu uzyskano poprawę stanu chorego, wzrost ciśnienia tętniczego oraz przywrócenie rytmu zatokowego.