Zasadność, skuteczność i bezpieczeństwo stosowania opaski uciskowej w środowisku cywilnym

Staza taktyczna we współczesnej medycynie pola walki

Zmiana w sposobie myślenia o opaskach uciskowych nastąpiła dopiero w latach 90. XX wieku. Dokonano wówczas ponownej analizy danych zebranych podczas wojny w Wietnamie przez zespół WDMET (Wound Data Munitions Effectiveness Team), aby znaleźć sposób na zminimalizowanie strat własnych. Szukano zatem zgonów, którym można było stosunkowo łatwo zapobiec, nawet bez angażowania personelu medycznego (ryc. 1).

Zaowocowało to stworzeniem wytycznych TCCC, systemu, którego podstawowym założeniem jest idea zgonów możliwych do uniknięcia. Za takowe uznano zgony, które wystąpiły z powodu masywnych krwotoków kończynowych, odmy prężnej lub niedrożności górnych dróg oddechowych. Rutynowe użycie opaski uciskowej w przypadku masywnych krwotoków kończynowych zostało uznane za zasadne. Odsetek zgonów możliwych do uniknięcia wyliczano wielokrotnie, w wielu armiach świata. W US Army jest to proces ciągły, a poszczególne jednostki i pododdziały [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas