Zatorowość płucna w ciąży

VKA

Warfaryna ani acenokumarol nie są stosowane w ciąży, ponieważ przenikając przez łożysko w pierwszym trymestrze, powodują wady układu ruchu (hipoplazję twarzy, ogniskowe wapnienie chrząstki, proksymalne skrócenie kości kończyn, skrócenie paliczków dłoni), natomiast w II i III trymestrze zwiększają ryzyko krwawienia u płodu, w tym krwotoków wewnątrzczaszkowych (4).

Doustne antykoagulanty nowej generacji nie są stosowane w ciąży, gdyż przenikają przez łożysko, zwiększają istotnie ryzyko anomalii u płodu i ryzyko krwawienia u matki (4, 7).

Warfaryna ani acenokumarol nie są stosowane w ciąży, ponieważ przenikając przez łożysko w pierwszym trymestrze, powodują wady układu ruchu (hipoplazję twarzy, ogniskowe wapnienie chrząstki, proksymalne skrócenie kości kończyn, skrócenie paliczków dłoni), natomiast w II i III trymestrze zwiększają ryzyko krwawienia u płodu, w tym krwotoków wewnątrzczaszkowych (4).

Postępowanie przy rozwiązaniu ciąży

Do rozwiązania ciąży może dojść na trzy sposoby: poród spontaniczny, poród planowany siłami natury i planowane cięcie cesarskie (4):

• w przypadku porodu spontanicznego – kobieta powinna odstawić leczenie przeciwzakrzepowe w momencie wystąpienia pierwszych objawów porodu (skurczy, odpłynięcia płynu owodniowego) (4);
• u ciężarnych przyjmujących HDCz w dawce terapeutycznej planuje się rozwiązanie ciąży po ukończonym 39. tygodniu ciąży w celu uniknięcia spontanicznego porodu przy pełnej antykoagulacji; sugeruje się, by odstęp czasowy pomiędzy ostatnią dawką terapeutyczną trwał 24 h, dawką profilaktyczną 12 h a indukcją porodu, elektywnym cięciem cesarskim lub założeniem centralnej blokady (4);