10 najważniejszych rzeczy, które trzeba wiedzieć o analgezji u dzieci

3. Ból jest inny u dzieci

Wiek i poziom rozwoju mają istotny wpływ na odczuwanie bólu przez dzieci. Z biologicznego punktu widzenia istnieją duże różnice w układzie nerwowym w różnych grupach wiekowych (zwłaszcza u noworodków). Układ nerwowy noworodków jest dużo bardziej wrażliwy na bodźce (słabiej hamuje bodźce bólowe), równocześnie u dorosłych zachodzi zjawisko powodujące „wyciszenie” szkodliwego bodźca po jego odebraniu przez mózg i zwiększenie tolerancji na ból.

Z psychologicznego punktu widzenia zdolność dziecka do rozumienia bólu rozwija się wraz z wiekiem i doświadczeniem. Ograniczone umiejętności komunikacyjne utrudniają opisywanie bólu. Społecznie dzieci w dużym stopniu polegają na rodzicach i opiekunach zarówno w zakresie wsparcia, jak i wskazówek, jak radzić sobie w nowych sytuacjach.

4. Unikanie bólu to pierwszy krok w leczeniu bólu

Korzyści płynące z bolesnych procedur, takich jak kontrola poziomu glukozy we krwi i infuzja dożylna wymagają starannego rozważenia. Czy zabieg poprawi opiekę nad pacjentem? Czy odroczenie zabiegu do szpitala narazi pacjenta na zwiększone ryzyko?

Dzieci z historią wysoce emocjonalnych reakcji na ból doświadczają większego stresu podczas uzyskiwania dostępu dożylnego i jeżeli ich stan na to pozwala, mogą odnieść korzyść z przeprowadzenia zabiegu w bardziej kontrolowanym środowisku, w szpitalu (8).

5. Ból należy ocenić, aby go leczyć

Ważna jest umiejętność identyfikowania i określania skali bólu. Werbalna skala numeryczna – „W skali od 1 do 10, jak bardzo odczuwasz ból?” – jest powszechnym narzędziem wykorzystywanym przez ratowników medycznych, ale może być nieodpowiednia dla małych dzieci, które nie potrafią jeszcze opisać swojego bólu za pomocą liczby. Niejednokrotnie stanowi to również problem dla osób dorosłych, które często z uwagi na sytuację, w jakiej się znalazły i chęci uzyskania pomocy, wyolbrzymiają skalę bólu, podając wysokie wartości liczbowe.