CPAP – metoda wentylacji nieinwazyjnej stosowana w warunkach przedszpitalnych (ZRM)

Przygotowanie

Pacjent, który jest niewydolny oddechowo i dodatkowo nigdy wcześniej nie korzystał z CPAP, zwykle będzie zaniepokojony. Należy wytłumaczyć pacjentowi, jak działa wspomaganie wentylacji, aby tolerował przepływ mieszaniny oddechowej. W uspokojeniu pacjenta może pomóc sedacja małymi dawkami opiatów/benzodiazepin (uspokojenie pacjenta, złagodzenie napięcia i niepokoju). Wstępnie należy przyłożyć maskę, obejmując usta i nos pacjenta, poinformować go, aby nie walczył z urządzeniem. Gdy pacjent toleruje maskę, należy założyć opaski mocujące w taki sposób, aby maska szczelnie przylegała do twarzy pacjenta (tak, aby nie było przecieków). W zależności od stanu pacjenta i stosowanego urządzenia należy zwiększać przepływ tlenu i/lub regulować zawór PEEP do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego (poprawy parametrów wentylacji).

Korzyści ze stosowania CPAP 

Wentylacja nieinwazyjna CPAP jest ważną interwencją w leczeniu ostrej niewydolności oddechowej. Wczesne pozaszpitalne zastosowanie CPAP zmniejsza częstość wentylacji inwazyjnej i powikłania związane z intubacją dotchawiczą. Intubacja dotchawicza wiąże się ze znaczną częstością powikłań, takich jak nieudana intubacja, niedociśnienie lub zatrzymanie krążenia (2).

Kardiogenny obrzęk płuc jest jedną z najczęstszych przyczyn ostrej niewydolności oddechowej w warunkach opieki doraźnej i często wymaga wspomagania wentylacji. U pacjentów z niewydolnością oddechową z powodu obrzęku płuc zastosowanie CPAP może zmniejszyć ogólnoustrojowy powrót żylny i obciążenie następcze lewej komory, dzięki czemu zmniejsza się ciśnienie napełniania lewej komory oraz dochodzi do ograniczenia obrzęku płuc.