Czy system Państwowe Ratownictwo Medyczne wymaga zmiany sposobu organizacji?

Polski system Państwowe Ratownictwo Medyczne (PRM) opiera się na opracowanym dla danego województwa planie działania. Przedstawiono w nim rejony operacyjne odpowiadające obszarowi działania dyspozytorni medycznej. Zespoły ratownictwa medycznego udzielają tam świadczeń zdrowotnych w zakresie ratownictwa medycznego.

Istotne jest to, że zespoły te mogą być zorganizowane przez podmioty lecznicze, które wygrały zorganizowany przez NFZ konkurs na realizację tych świadczeń. Podmiot, który wygra, staje się głównym dysponentem i podpisuje umowę, jednakże dopuszcza się formę współrealizacji. W takiej sytuacji dysponent oraz współrealizator podpisują umowę na te świadczenia. W celu zapewnienia ciągłości świadczeń dopuszcza się zlecenie w formie podwykonawstwa innym podmiotom medycznym, jednakże wszystkie te podmioty muszą być zgłoszone i zarejestrowane w rejestrze podmiotów leczniczych, jak również do NFZ-u. Indywidualna forma zarządzania podmiotem leczniczym przez poszczególnych dysponentów, współrealizatorów czy podwykonawców, niejednolite działanie w kwestii kierowania personelem medycznym, dokonywanie zakupów sprzętu medycznego, w tym pojazdów specjalistycznych, czy prowadzenie szkoleń i brak oceny jakości wykonywanych czynności medycznych rzutują niestety na jakość świadczonych usług. Zasadne zatem wydaje się wprowadzenie zmian, które poprzez utworzenie struktur organizacyjnych Państwowego Ratownictwa Medycznego, działających jako jeden podmiot, stworzą pion zarządzający na płaszczyźnie kraju, województwa, powiatu lub miasta oraz lokalnej podstacji z zespołami ratownictwa medycznego naziemnymi i powietrznymi. Podmiot ten umożliwi zabezpieczenie świadczenia zdrowotnego w danym obszarze operacyjnym, z możliwością wsparcia działań na poszczególnych szczeblach.