Działania ratunkowe w obliczu zagrożenia związanego z bronią palną

Psychologiczne aspekty zdarzeń o charakterze terrorystycznym

Rozpatrując działania ratunkowe w obliczu zagrożenia terrorystycznego z perspektywy psychologii, należy przede wszystkim zastanowić się nad stronami tej sytuacji. Z jednej strony mamy terrorystę lub grupę terrorystów, z drugiej ‒ ludzi przypadkowo uwikłanych w zdarzenie terrorystyczne i w końcu funkcjonariuszy służb ratunkowych, którzy muszą w tej sytuacji być skuteczni z racji wybranego zawodu i pełnionej funkcji. Każda z tych grup cechuje się inną specyfiką i motywacją, a wektor ich działań jest zwrócony w innym kierunku. Terrorysta będzie nacierał i dążył do eskalacji zniszczeń, osoba postronna będzie starała oddalić się od epicentrum wydarzeń z jak najmniejszymi stratami, natomiast ratownik będzie zmierzał do centrum, minimalizując jednocześnie zagrożenie dla siebie i innych osób.

Terrorysta

W ostatnich latach z terroryzmem utożsamia się wszelakie zachowania agresywne lub atakujące zastany porządek społeczny. Biorąc pod uwagę, że głównym narzędziem terroryzmu jest strach, można przyjąć taką klasyfikację. Niesie to jednak pewne zagrożenie dla przeciwdziałania atakom terrorystycznym. Precyzyjne zawężenie pojęcia terroryzmu pozwoli na wyznaczenie cech charakterystycznych organizacji czy grup terrorystycznych, a co za tym idzie, określenie pewnych prawidłowości w odniesieniu do ich członków.