Hipertermia z perspektywy pracy w ZRM-ie

Wpływ gorąca

Hipertermia jest szczególnie niebezpieczna dla dzieci oraz osób w podeszłym wieku. Wynika to z faktu, że narażenie na działanie gorąca oraz obfite pocenie się powoduje znaczną utratę wody i elektrolitów. Istotną informacją jest fakt, że wyparowanie 1 g potu to zużycie 0,58 kcal, czyli 2,45 kJ energii, a mechanizmy kompensacyjne chroniące nasz organizm przed przegrzaniem to zwiększenie wytwarzania i parowania potu, jak i rozszerzenie naczyń krwionośnych w skórze.

Należy pamiętać, że obciążenie cieplne organizmu może być pochodzenia wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Do czynników środowiskowych zaliczamy: pracę w gorącym i wilgotnym środowisku bez przewiewu, plażowanie, zabawę lub pracę w warunkach dużego nasłonecznienia czy gorące kąpiele wodne i parowe. Oczywiście czynnikiem znaczącym jest również wysiłek fizyczny. Czynniki osobnicze to przede wszystkim: choroby układu krążenia, odwodnienie, otyłość, spożywanie alkoholu, zażywanie niektórych leków, nadczynność tarczycy, guz chromochłonny nadnerczy, choroby skóry takie jak egzema, łuszczyca, środki narkotyczne, np. amfetamina, kokaina. Dotyczy to także osób w wieku starczym, młodzieży oraz dzieci (1, 4).

Przegrzanie, wyczerpanie cieplne i udar cieplny

W zależności od występowania objawów i temperatury głębokiej ciała pacjenta możemy wyróżnić trzy stany zagrożenia zdrowia i życia związane z hipertermią: 

1. Przegrzanie: to sytuacja, w której zazwyczaj temperatura głęboka ciała jest w normie lub lekko podwyższona. Objawy, jakich możemy się spodziewać u pacjenta, to: obrzęki okolicy stóp oraz kostek czy kurcze cieplne, które są wynikiem utraty sodu w organizmie. Poprzez działanie wysokich temperatur może dojść również do utraty przytomności w wyniku rozszerzenia obwodowego łożyska naczyniowego i w konsekwencji zaburzenia stosunku między objętością krwi krążącej a przestrzenią naczyniową (względna hipowolemia).