Hipoglikemia w przebiegu cukrzycy u dzieci w praktyce zespołów ratownictwa medycznego

Ostre powikłania cukrzycy stanowią bezpośrednie zagrożenia dla zdrowia i życia chorego. Najczęstszym ostrym powikłaniem cukrzycy jest hipoglikemia. U dzieci z cukrzycą typu 1 wyróżnia się trzy typy hipoglikemii: hipoglikemię łagodną (przeważają objawy adrenergiczne, dziecko jest w pełnym kontakcie z otoczeniem), hipoglikemię umiarkowaną (występują objawy neurologiczne i adrenergiczne o lekkim lub umiarkowanym nasileniu, kontakt dziecka z otoczeniem jest utrudniony) oraz hipoglikemię ciężką (występują zaburzenia świadomości, do utraty przytomności włącznie), stanowiącą zagrożenie życia dziecka. Podstawą leczenia jest doustne lub dożylne podanie roztworu glukozy.

Słowa kluczowe
powikłania cukrzycy, hipoglikemia, śpiączka hipoglikemiczna

Cukrzyca jest chorobą z grupy chorób metabolicznych. Charakteryzuje się hiperglikemią, która wynika z defektu wydzielania lub/i działania insuliny. Przewlekła hiperglikemia prowadzi do zaburzeń czynności, uszkodzenia oraz niewydolności wielonarządowej. Na uszkodzenia związane z przewlekłą hiperglikemią najbardziej narażone są: oczy, nerki, nerwy, serce oraz naczynia krwionośne (1). Na rozpoznanie cukrzycy, zwłaszcza typu 1, naprowadza nas przede wszystkim badanie podmiotowe. Dziecko lub jego rodzic może zgłaszać nadmierne pragnienie (polidypsja), wzmożoną diurezę (poliuria), niewytłumaczalną celowym odchudzaniem utratę masy ciała oraz mniej typowe objawy, do których należą: osłabienie, wzmożona senność, zaburzenia koncentracji oraz zmiany ropne na skórze lub zapalenia w obrębie narządów moczowo-płciowych. Jeśli u pacjenta występują ww. objawy, jest to wskazaniem do pomiaru glikemii przygodnej. Rozpoznając cukrzycę, opieramy się na kryteriach rozpoznania zaburzeń gospodarki węglowodanowej według stanowiska Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD), które przedstawia tab. 1 (1).