Izolator transportowy pacjenta. Wyzwania, możliwości, ograniczenia, edukacja, perspektywy na przyszłość

Transport pacjenta z miejsca podjęcia, uznawanego za strefę skażenia (gorącą), do izolatora zakaźnego w szpitalu wymaga zachowania szczególnych warunków bezpieczeństwa. Wynoszona ze strefy gorącej kabina izolacyjno-transportowa wraz ze znajdującym się wewnątrz pacjentem podlega dekontaminacji przed przekazaniem jej „czystemu” zespołowi transportującemu. Personel medyczny działający w strefie gorącej, podobnie jak osoby, które przebywały w strefie i miały kontakt z chorym, podlegają dekontaminacji. Zakres, sposób i miejsce wykonania dekontaminacji uzależnione są od rodzaju patogenu i charakteru zachorowania. W praktyce sposób dekontaminacji niezabezpieczonych w ŚOI osób postronnych jest odmienny od dekontaminacji kabiny i ratowników ubranych w kombinezony ochronne. Stosowane są inne środki i techniki dekontaminacji. Dodatkowo strefy gorąca i ciepła podlegają dekontaminacji końcowej po zakończeniu akcji ratunkowej.

Doświadczenia Zakładu Medycyny Katastrof i Pomocy Doraźnej UJCM uzyskane podczas prowadzonych badań, ćwiczeń i symulacji pozwalają na stwierdzenie, że dekontaminacja wykonywana w warunkach terenowych pod dużą presją, związaną nierzadko ze stanem klinicznym pacjenta, może spowodować, że jest niepełna i w konsekwencji niewystarczająca. Podejmowanie transportu w takich warunkach będzie miało zawsze cechy „brudnego transportu”, dlatego konieczne jest stosowanie ŚOI przez zespół transportowy.

Po podjęciu decyzji o transporcie poszkodowanego w izolacji środkami ratownictwa medycznego ustalane są warunki jego bezpiecznego prowadzenia. W przypadkach szczególnego zagrożenia w czasie transportu konieczna będzie organizacja konwoju, niezbędnego do zapewnienia bezpiecznego poruszania się po drodze publicznej z miejsca zdarzenia do szpitala. Formowanie konwoju składającego się z ambulansu transportującego chorego, drugiego ambulansu jako zespołu wsparcia oraz policji ma na celu zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa podczas transportu. Zespół wsparcia służy pomocą w sytuacjach krytycznych i podczas przekazywania pacjenta w szpitalu. Liczba wykorzystywanych zespołów ratownictwa medycznego uzależniona jest od wielu czynników. Pojedynczy, dwuosobowy zespół nie jest w stanie zapewnić bezpiecznego transportu pacjenta w komorze izolacyjno-transportowej do szpitala, zwłaszcza pacjenta wymagającego stosowania zaawansowanych procedur medycznych (wentylacja mechaniczna, resuscytacja płynowa itp.) (7). Z doświadczeń zespołu badawczego Zakładu Medycyny Katastrof i Pomocy Doraźnej wynika, że w polskich warunkach zespół powinien składać się z minimum sześciu osób.