Kiedy omdlenie wziąć pod lupę? Gdy serce bije za wolno, cz. III

Bradykardia zatokowa

O bradykardii zatokowej mówimy, gdy częstotliwość akcji serca spada poniżej 60 ud./min.

W zapisie 12-odprowadzeniowym EKG każdy zespół QRS jest poprzedzony załamkiem P pochodzenia zatokowego, tzn.: dodatni załamek P w odprowadzeniu I, II oraz ujemny w aVR. W celu ułatwienia rozpoznawania pochodzenia rytmu zatokowego warto stosować rymowankę dotyczącą odpowiednich odprowadzeń:

,,I PLUS, II PLUS, III PLUS(+), aVR – minus(–), to jest SINUS”, czyli wspomniany wcześniej sinoatrial node (węzeł zatokowy) (4).

Bloki przedsionkowo-komorowe

Grupa zaburzeń przewodzenia fizjologicznego pomiędzy przedsionkami a komorami, które w zapisie EKG obserwuje się, analizując odstęp PQ oraz zależność pomiędzy załamkami P a zespołami QRS o różnej morfologii. Wyróżniamy:

1. Blok przedsionkowo-komorowy I stopnia

Ten typ bloku to zaburzenie polegające na wydłużeniu przewodzenia impulsów elektrycznych pomiędzy SA i AV. Cechą wyróżniającą blok AV I stopnia jest wydłużenie odstępu PQ > 0,2 s. Każdy impuls zainicjowany w węźle zatokowym jest przewiedziony do komór. Powstanie bloku I stopnia jest najprawdopodobniej związane ze starzeniem się układu bodźcotwórczo-przewodzącego serca, nasila się wraz z wiekiem i może stanowić wariant normy u osób w podeszłym wieku. Bezobjawowa forma bloku AV I stopnia nie jest zaburzeniem groźnym i w większości przypadków nie wymaga leczenia. Natomiast wydłużenie odstępu PQ powyżej 0,3 s może prowadzić do powstania bradykardi objawowej, która w dłuższej perspektywie może wymagać leczenia układem stymulującym serce.