Kontrapulsacja wewnątrzaortalna IABP w transporcie międzyszpitalnym

Niewydolność serca jest przyczyną częstych przyjęć pacjentów do szpitala. Zbyt późno włączone leczenie lub szybko postępująca niewydolność to przyczyny wielu powikłań i zgonów. Niejednokrotnie leczenie farmakologiczne bywa niewystarczające, wtedy mogą zostać zastosowane metody mechanicznego wspomagania układu oddechowego i krążenia. Jedną z metod jest kontrapulsacja wewnątrzaortalna IABP (intra-aortic ballon pump). Celem zastosowania, stosunkowo małoinwazyjnego, mechanicznego wspomagania serca jest zapewnienie właściwej perfuzji narządów, ale również protekcja mięśnia sercowego.

Słowa kluczowe
mechaniczne wspomaganie krążenia, wewnątrzaortalna kontrapulsacja balonowa, IABP, intra-aortic balloon pump, transport

Historia IABP (intra-aortic balloon pump) zbiega się z okresem wykonania pierwszego przeszczepu serca 4 grudnia 1967 roku, kiedy to dr Adrian Kantrowitz został prześcignięty w pierwszym przeszczepie zaledwie o 3 dni. Kantrowitz podjął się transplantacji, jednak po kolejnych dwóch przeszczepach serca, u dziecka oraz u dorosłego mężczyzny, zakończonych zgonem, autor zajął się mechanicznym wspomaganiem, którym interesował się wiele lat wcześniej. Kantrowitz wymyślił IABP już w latach 50., jednak w 1967 roku jako pierwszy zastosował je u chorego we wstrząsie kardiogennym, spowodowanym ostrą niewydolnością lewej komory serca. Jako pierwszy wykorzystał balon, który wspomagał układ krążenia, odciążając pracę serca. Przez wiele lat metoda ta stosowana była jedynie na oddziałach kardiochirurgicznych w okresie okołooperacyjnym, jednak obecnie znalazła zastosowanie na oddziałach intensywnej opieki kardiologicznej i oddziałach z pracownią hemodynamiczną. Ocenia się, iż dotychczas urządzenie to zostało zastosowane u ponad 3 mln pacjentów.