Kwalifikowana pierwsza pomoc – aspekt prawno-karny

Kwalifikowana pierwsza pomoc - ratownik a ratownik medyczny

Obie nazwy brzmią podobnie, lecz oznaczają osoby o różnych kwalifikacjach. Niestety, często w literaturze nawet specjalistycznej autorzy mylą te dwa pojęcia, używając ich zamiennie, co w konsekwencji wprowadza osobę czytającą w błąd odnośnie do zakresu udzielanej pomocy. Tytuł ratownika uzyskuje osoba po kursie kwalifikowanej pierwszej pomocy zakończonym egzaminem, zaś ratownikiem medycznym jest osoba po ukończonych studiach wyższych na kierunku ratownictwo medyczne.

Obowiązek udzielenia pomocy

Każdy człowiek jest prawnie zobowiązany do udzielenia pomocy innej osobie znajdującej się w niebezpieczeństwie utraty zdrowia lub życia. Jednakże w przypadku ratownika, ratownika medycznego, lekarza czy pielęgniarki obowiązek ten nabiera szczególnego znaczenia.

Udzielenie pomocy reguluje art. 162 § 1 Kodeksu Karnego, który brzmi: „Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”. Przepis ten dotyczy ogólnospołecznego obowiązku udzielenia pomocy, czyli każdej osoby bez względu na wykształcenie, pochodzenie itd. Jest to przestępstwo powszechne, które może być popełnione zarówno przez lekarza, ratownika medycznego, pielęgniarkę czy też ratownika lub inne osoby bez wykształcenia medycznego (np. kierowcę samochodu uczestniczącego w wypadku). Przepis ten, co do zasady nakłada obowiązek udzielenia pomocy na każdą osobę, która ma świadomość, że inna osoba znajduje się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Nieudzielenie pomocy to przestępstwo formalne, tj. zaniechanie udzielenia pomocy bez względu na skutek, jaki wystąpił (ciężki uszczerbek na zdrowiu, brak uszczerbku, śmierć).