Lęk napadowy z zespołem hiperwentylacji w praktyce Zespołu Ratownictwa Medycznego

Objawy i rozpoznanie PD

Napad lękowy – jego podstawową cechą jest występowanie głębokiego lęku – paniki. Zgodnie z kryteriami rozpoznawania zaburzeń psychicznych DSM-V Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychiatrycznego zaburzenie paniczne można rozpoznać, gdy u pacjenta występuje nagłe wyzwolenie intensywnego lęku połączonego z uczuciem dyskomfortu, osiągające szczyt w ciągu kilku minut i w czasie którego występują przynajmniej 4 z następujących grup objawów (1):

• uczucie kołatania serca lub mocnego bicia i przyspieszonej częstości pracy serca;
• pocenie się;
• drżenia mięśniowe lub trzęsienie się;
• skrócenie oddechu lub uczucie duszenia się;
• uczucie dławienia się (obecności ciała obcego w gardle);
• ból lub dyskomfort zlokalizowany w klatce piersiowej;
• nudności lub dyskomfort w jamie brzusznej;
• zawroty głowy, uczucie chwiania się lub omdlewania;
• dreszcze lub uderzenia gorąca;
• parastezje (drętwienia i mrowienia ciała);
• derealizacja (poczucie nierealności otoczenia) lub depersonalizacja (poczucie nierealności samego siebie);
• obawa przed szaleństwem lub utratą kontroli nad swoim zachowaniem;
• strach przed śmiercią.

Dodatkowo
mogą pojawiać się inne niespecyficzne objawy, tj. szum w uszach, ból
szyi, ból głowy, niekontrolowany krzyk lub płacz, jednak nie powinny być
one zaliczane do powyższych grup objawów i stanowić podstawy do
rozpoznania PD. Ponadto aby postawić rozpoznanie zaburzenia panicznego,
należy wykluczyć podłoże somatyczne, inne choroby psychiczne czy też
zażycie substancji psychoaktywnych bądź leków, które mogą wyzwalać
napady lęku (15).

Lęk napadowy oczekiwany i lęk napadowy nieoczekiwany