Lotnicze Pogotowie Ratunkowe jako istotny element krajowego systemu ratunkowego. Stan wiedzy studentów kierunku lekarskiego

Celem artykułu jest zbadanie poziomu wiedzy studentów kierunku lekarskiego, na temat tego, jak działa Lotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz procedur związanych z jego funkcjonowaniem.

Słowa kluczowe
medycyna ratunkowa, Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, ratownictwo, studenci medycyny

W Polsce po raz pierwszy podejmowano pierwsze udane próby wykorzystania lotnictwa do ratowania ludzkiego życia i transportu pacjentów już w okresie międzywojennym.

Po II wojnie światowej powołano do życia lotnictwo sanitarne (1955 r.) (1), którego organizacji podjął się Tadeusz Więckowski – żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, założyciel Aeroklubu Częstochowskiego. Został wówczas dyrektorem Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego (na stanowisku pozostał do 1968 r.).

Nową kartę w historii polskiego lotnictwa sanitarnego otworzyło powstanie SPZOZ Lotnicze Pogotowie Ratunkowe w 2000 r. (2). Udział lotnictwa w krajowych systemach ratowniczych jest aktualnie powszechny i pełni bardzo istotną rolę (3). Najwięcej dostępnych śmigłowców ratowniczych w Europie mają Niemcy (89). W Polsce, w kulminacyjnym momencie sezonu, misję mogły pełnić 22 jednostki (4).

Rola LPR

W naszym kraju podstawowym śmigłowcem Lotniczego Pogotowia Ratunkowego jest Eurocopter EC-135, który jest w stanie dolecieć do poszkodowanych, w zależności od warunków pogodowych, w około 20 minut do punktu oddalonego o 80-90 km (5). Wykorzystywanie śmigłowców i samolotów Lotniczego Pogotowia Ratunkowego umożliwia optymalny transport poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych i skraca czas od momentu wystąpienia urazu do hospitalizacji i wdrożenia procedur leczniczych (6, 7).