Nagła sytuacja czy nagła symulacja? Czyli czym są i jak mogą się objawiać zaburzenia konwersyjne?

3. Dysocjacyjne zaburzenia ruchu [F44.4]

Charakteryzują się najczęściej utratą zdolności poruszania kończynami lub ich częściami (np. palcami), a także zaburzeniami chodu i równowagi. Zaburzenia te niekoniecznie muszą pokrywać się z anatomią unerwienia obszaru, w którym występuje to zaburzenie.

4. Fuga dysocjacyjna [F44.1]

Zjawisko inaczej nazywane ucieczką histeryczną – charakteryzuje się ucieczką od spraw bieżących spowodowaną sytuacją stresową przekraczającą możliwości danej osoby poradzenia sobie z nią. Może objawiać się m.in. jako: nagła zmiana pracy czy nagła, nieoczekiwana wcześniej podróż, złudnie wyglądająca z perspektywy osób trzecich na celową i zaplanowaną. Również zachowanie osoby podczas fugi dysocjacyjnej nie budzi zaniepokojenia u innych osób, gdyż nie odbiega ono od normy. Zjawisko to może trwać od kilku godzin lub dni do nawet kilku tygodni, a nawet dłużej. Cały okres trwania oraz przebiegi fugi dysocjacyjnej są często niepamiętane przez pacjenta. Nie pamięta on, że zmienił pracę czy odbył daleką podróż.

5. Osłupienie dysocjacyjne (stupor dysocjacyjny) [F44.2]

Jest to brak jakiejkolwiek reakcji pacjenta na bodźce pochodzące ze środowiska zewnętrznego, jak choćby: dotyk, dźwięk czy światło. Może również dojść do ograniczenia bądź całkowitego utracenia zdolności do mówienia i wykonywania dowolnych ruchów. Okres występowania osłupienia dysocjacyjnego przebiega z całkowitym zachowaniem świadomości pacjenta. Podtrzymana jest również przytomność, choć rzadkie, ale jednak możliwe są jej nieznaczne zaburzenia. Osłupienie dysocjacyjne trwa najczęściej dość krótko, przy czym może zmienić się w fugę dysocjacyjną trwającą dłuższy czas. Ciekawy jest fakt, że każdy z nas miewa epizody osłupienia dysocjacyjnego. U zdrowego człowieka do tego zjawiska może dojść chociażby w trakcie czytania książki. Czytając, zaczynamy myśleć o czymś innym, przez co niejako się „wyłączamy”, tracąc chwilowo kontakt z otaczającym nas światem. Jednak ten akurat przykład, jeśli nie występuje w nadmiarze i nie utrudnia znacząco życia pacjenta, nie wymaga interwencji medycznej.