Obrażenia ciała będące następstwem przemocy wobec dzieci w praktyce zespołów ratownictwa medycznego

Zespół dziecka maltretowanego

Zespół dziecka maltretowanego jest definiowany jako każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, społeczności lub państwa, które ujemnie wpływa na zdrowie, rozwój fizyczny i psychospołeczny dziecka (3-5). Przemoc wobec dziecka może występować w postaciach: przemocy fizycznej, zaniedbywania, znęcania się psychicznego i przemocy emocjonalnej oraz molestowania seksualnego.

W przypadku przemocy fizycznej dochodzi do umyślnego działania opiekunów wobec dziecka, powodującego powstanie obrażeń na jego ciele. Urazy są najczęściej spowodowane: biciem, szarpaniem, kopaniem, popychaniem, rzucaniem dzieckiem, rzucaniem przedmiotami, przypalaniem papierosami itp. Założenie osiągnięcia określonego celu wychowawczego lub wymuszenie posłuszeństwa w ramach procesu wychowawczego nie stanowi usprawiedliwienia dla przemocy fizycznej.

Zaniedbywanie jest związane z niezapewnieniem dziecku właściwego bezpieczeństwa i troski. Ma miejsce w przypadkach braku wystarczającego zaspokojenia podstawowych potrzeb dziecka w zakresie fizycznym, jak również: odpowiedniego odżywiania, ubioru, zabezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony przed wypadkiem, oparzeniem czy też zatruciem substancjami znajdującymi się w otoczeniu dziecka (np. lekami lub chemią gospodarstwa domowego).

Znęcanie psychiczne i przemoc emocjonalna są z kolei rozumiane jako świadome lub nieświadome zachowania sprawców wobec dziecka, niezawierające aktów przemocy fizycznej, które powodują istotne obniżenie właściwego rozwoju dziecka. Wśród form tego typu przemocy najczęściej występują: wyzwiska, groźby, szantaż, odrzucenie emocjonalne, wymagania przekraczające możliwości i zdolności dziecka, niszczenie ważnych dla dziecka przedmiotów lub zwierząt, brak poszanowania prywatności itp. W konsekwencji może dochodzić do nieprawidłowości w nawiązywaniu relacji z innymi ludźmi oraz postrzeganiu siebie i swojej osobowości.