Opętanie, czyli zaburzenia transowe w praktyce ZRM

Symptomatologia

W praktyce klinicznej jednostki dominują obsesyjne myśli intruzywne, które są przez chorego odbierane jako niedobrowolne i egodystoniczne (niezgodne z jego ego). Osoba opętana często skarży się na występowanie obcych myśli (w formie nakazów, oskarżeń i dyskusji), przerażających wyobrażeń i doznań. Często pojawiają się nieakceptowalne impulsy, a w konsekwencji niechciane, destrukcyjne zachowania, które sam pacjent interpretuje jako „nie swoje” i niezależne od jego woli.

W zaburzeniu transowym tożsamość pacjenta sprawia wrażenie zastąpionej inną, zewnętrzną, postrzeganą jako duchową, energetyczną, demoniczną aurę. Zdarzenie cechuje dramatyczny, niemal teatralny przebieg. W konsekwencji tego występują: przemawianie obcymi głosami, wykazywanie „nadludzkiej” siły czy nienaturalnej szybkości wykonywanych ruchów.

Opętanie wywołuje zazwyczaj szereg gwałtownych reakcji fizjologicznych i zachowań takich jak:

• znaczne obniżenie tonu głosu,
• miotanie się,
• drgawki,
• prężenia,
• swoiste zesztywnienie mięśni,
• zaburzenia zachowania,
• skrajna zmiana preferencji i zachowań życiowych,
• pojawienie się alternatywnej osobowości,
• amnezja,
• znaczna agresja,
• myśli natrętne,
• halucynacje wzrokowe i słuchowe.

Charakterystyczny jest jednak przede wszystkim wstręt chorego do dewocjonaliów i wszelkiej świętości (np. wody święconej, krzyża, hostii).

Diagnostyka różnicowa opętania

Opętanie w praktyce należy różnicować z psychozą (zarówno w przebiegu schizofrenii, jak i chorób afektywnych) oraz osobowością mnogą. Jeden z typów padaczki – padaczka skroniowa (ang.